Υπό το πρίσμα αυτό, θα πρέπει να επισημανθεί μία επίσκεψη στην Αθήνα που πέρασε σχεδόν στα «ψιλά», όμως ίσως αποδειχθεί μία από τις κομβικές της περιόδου. 

Η παρουσία του αντικαγκελάριου της Γερμανίας, υπουργού Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ τις προηγούμενες ημέρες στην Ελλάδα δεν ήταν εθιμοτυπική, ούτε τουριστική, όπως κάποιοι θεώρησαν - δεδομένου και του χαλαρού δείπνου του με τον Αλέξη Τσίπρα στο «Βαρούλκο»…

Ο κ. Γκάμπριελ φαίνεται πως μετέφερε σαφή μηνύματα, τα οποία ίσως δεν έχουν ληφθεί υπόψη όσο σοβαρά θα έπρεπε από τους εδώ συνομιλητές του. 

Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν το κλίμα στις συνομιλίες με τον Αλ. Τσίπρα, μεταφέρουν ότι ο αντικαγκελάριος άσκησε ιδιαίτερη πίεση ώστε να τελειώνει η εκκρεμότητα της αξιολόγησης, ενώ έδειξε και την ανησυχία του για τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή - τις οποίες η κυβέρνηση φαίνεται να αντιμετωπίζει ως διαπραγματευτικό της ατού, χωρίς να εκτιμά τις επιπτώσεις μίας τέτοιας επιλογής στην σωστή τους διάσταση. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, το πνεύμα που μετέφερε από το Βερολίνο ο κ. Γκάμπριελ συνοψίζεται σε μερικές ξεκάθαρες προειδοποιήσεις. 

Κατά τα όσα αναφέρουν συνομιλητές του, ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών δεν άφησε πολλά περιθώρια για παρεκκλίσεις από το πρόγραμμα, επιμένοντας ότι δεν είναι δυνατόν να σωθεί μία χώρα, αν δεν το θέλει η ίδια. 

Σε συνομιλίες του δε με κυβερνητικά στελέχη που μετείχαν σε κλειστές συναντήσεις, ο Σοσιαλδημοκράτης υπουργός, δεν φάνηκε να συμμερίζεται καθόλου την άποψη στην οποία επιμένει η κυβέρνηση Τσίπρα περί αποχώρησης του ΔΝΤ ή υποβάθμισης του ρόλου του. Οταν κάποια στιγμή έγινε αναφορά στο ενδεχόμενο δημιουργίας Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, οι πληροφορίες λένε πως απάντησε ότι «είναι μία καλή ιδέα, αλλά τώρα έχουμε το ΔΝΤ». 

Επιπλέον, ο κ. Γκάμπριελ φάνηκε πως ήθελε να καταστήσει σαφές στην Αθήνα ότι οι προσδοκίες της κυβέρνησης πως μία ενδεχόμενη πολιτική αλλαγή στην Γερμανία μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου θα σημάνει και μία στροφή στην γερμανική πολιτική, είναι αβάσιμες. 

Αν και ηγετικό στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, ο αντικαγκελάριος κατέστησε σαφές πως η γερμανική πολιτική έναντι της Ευρώπης είναι λίγο πολύ ενιαία και ότι σε κάθε περίπτωση η εθνική στρατηγική στο Βερολίνο δεν μεταβάλλεται τόσο εύκολα.