Ο Ερντογάν συνεχίζει τον μετασχηματισμό της Τουρκίας από την κεμαλική, δυτικιστική δομή προς το λαϊκό Ισλάμ, τόσο στο πολιτειακό σύστημα όσο και στην κοινωνίας, κινείται σε μία πορεία επανεύερεσης της ανατολικής ρίζας της χώρας έχει και κοινωνικά χαρακτηριστικά αυτή η πορεία, καθώς έδωσε φωνή στα λαϊκά στρώματα, στη φτωχολογιά», ανέφερε ο κ. Ξυδάκης σε ραδιοφωνική του συνέντευξη.
Και στη συνέχεια πρόσθεσε: «Σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση τον ανέδειξε νικητή η ενδοχώρα, ενώ είναι ενδεικτικό ότι έχασε το παλιό του προπύργιο, την Κωνσταντινούπολη, ένα μωσαϊκό που καθρεφτίζει την Τουρκία.
Ο Ερντογάν μάλλον είναι ο πραγματικός νικητής, καθώς του βγαίνουν οι μακροπρόθεσμοι σχεδιασμοί, αλλά δεν ξέρω αν είναι νικήτρια η Τουρκία, ο τουρκικός λαός, που παρουσιάζεται από τεραστίως αμήχανος έως διχασμένος.
Έχει σπάσει τις συμμαχίες του με τα μορφωμένα μεσοστρώματα ενώ στην αρχή της πολιτικής του καριέρας ήταν ένας μάλλον μεγάλος μεταρρυθμιστής, που παρά τη στήριξη από τα λαϊκά στρώματα είχε συμμαχίες ή ήταν πολύ ανεκτικός στους ετερόδοξους, αλευίτες, Αρμένιους, Χριστιανούς, αλλά και τους εκδυτικισμένους Τούρκους, φαίνεται τώρα ότι αυτή η ανοχή έχει καταστραφεί και βαδίζει μετωπικά εναντίον όλων, η τελευταία του συμμαχία ήταν με τους Γκρίζους Λύκους, τους ακραίους εθνικιστές».
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη υπογράμμισε ότι: «Αντίθετα με την τεράστια επιτυχία στο εσωτερικό στην εξωτερική πολιτική πολλές φορές εμφανίζεται ως πολιτικός παρίας, με ακραίες αντιδράσεις που δεν ξέρεις γιατί ρισκάρει και τι προσδοκά αλλά αποδεικνύεται μεγάλος πραγματιστής, που κάνει τεράστιες στροφές χωρίς καν να μπαίνει στον κόπο να τις δικαιολογήσει, με τη Ρωσία, το Ισραήλ, σήμερα κατηγορεί ως απομεινάρια των ναζί ευρωπαϊκές χώρες και κυβερνήσεις, είναι πάρα πολύ πιθανόν σε μερικές εβδομάδες να έχει πει κάτι άλλο και να έχει προχωρήσει σε άλλες συμφωνίες η πυρακτωμένη του ρητορική απευθύνεται περισσότερο στο εσωτερικό».
Ο κ. Ξυδάκης τόνισε εξάλλου ότι «η μεγάλη ανησυχία του Ερντογάν, που δεν φαίνεται, είναι η οικονομία που έχει ήδη πληγωθεί, ήδη πριν το πραξικόπημα είχαν αρχίσει να φαίνονται σημάδια κόπωσης, από τη φούσκα της πιστωτικής υπερεπέκτασης και των μεγάλων έργων. Μετά το πραξικόπημα είχαμε σαφή σημεία αποθέρμανσης και παγώματος των επενδύσεων. Αυτό είναι από τα σημεία που θα κρίνουν την ενισχυμένη παρουσία ή την εξασθένησή του».
Όσον αφορά στη στάση της Αθήνας σχολίασε ότι «η στάση της Αθήνας ήταν ψύχραιμη», καθώς η Τουρκία είναι «ο μεγάλος μας γείτονας, με τον οποίο μοιραζόμαστε και ιστορικό παρελθόν και γεωγραφία. Υπάρχουν σημεία τριβής, αλλά υπάρχουν και πάρα πολλά που θα πρέπει να μας κάνουν να μάθουμε να ζούμε μαζί, ο καθένας με την οπτική του. Η διαφαινόμενη απομάκρυνση της Τουρκίας από μία ευρωπαϊκή πορεία ή την μακρά πορεία εκδυτικισμού, ίσως επηρεάζει και τις ελληνικές πολιτικές πρακτικές, που θεωρούσαν ότι θα εξημερωθεί σταδιακά».
«Φαίνεται ότι η Τουρκία αυτονομείται από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή εξάρτηση. Παραμένουν βέβαια οι πολύ μεγάλες οικονομικές σχέσεις, καθώς έχει τεράστιες άμεσες ξένες επενδύσεις, από Γερμανούς, Ολλανδούς, διάφορες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτά τα πολύ μεγάλα οικονομικά συμφέροντα οδηγούν στο να μην θέλει κανείς τη ρήξη. Όλοι χρειάζονται ο ένας τον άλλο, τόσο στο οικονομικό πεδίο όσο και δευτερευόντως στο γεωστρατηγικό. Έτσι, η Τουρκία θα εξακολουθήσει να είναι "θερμή" αλλά δεν νομίζω ότι στο αμέσως προσεχές μέλλον θα έχουμε δραματικές αλλαγές πορείας», κατέληξε ο κ. Ξυδάκης.