Το ζήτημα του χρέους είχε αναδειχθεί από το Μέγαρο Μαξίμου σε κομβικής σημασίας προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Δεν υπήρξε όμως τίποτε σε αυτήν την κατεύθυνση στην σύνοδο του ΔΝΤ. Και με βάση αυτό, ο Αλ. Τσίπρας δεν διαθέτει προς το παρόν κάτι να «πουλήσει», ώστε να περάσει την συμφωνία από την ζαλισμένη και διστακτική κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Γενική αίσθηση εξακολουθεί να είναι ότι αν μία συμφωνία έλθει στην Βουλή, θα περάσει από την πλειοψηφία που στηρίζει την κυβέρνηση.

Παρά ταύτα, οι αντοχές όλων δοκιμάζονται καθώς ένα ελάχιστο άλλοθι που αναζητούν οι βουλευτές για να ψηφίσουν άλλο ένα πακέτο μέτρων, αυτήν την στιγμή λείπει. Και δεν φαίνεται ότι μπορεί να υπάρξει με την επιστροφή των θεσμών στο Χίλτον από την Τρίτη.

Σε αυτό το κλίμα, οι αποφάσεις της κυβέρνησης αναμένεται να ληφθούν τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες και πάντως το προεκλογικό κλίμα καλλιεργείται με πολλούς τρόπους. Είτε με την αναζήτηση μεθόδων μονιμοποίησης χιλιάδων συμβασιούχων του Δημοσίου, είτε δια της πόλωσης, που υποδαυλίζεται και με αφορμή τις διώξεις πρώην κορυφαίων πολιτικών και τραπεζικών στελεχών, για υποθέσεις που κατά κάποιους νομικούς κύκλους είναι ανυπόστατες.

Ιδιαίτερη σημασία για τις κινήσεις της κυβέρνησης αναμένεται να έχει η τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών, Ευκλ. Τσακαλώτου, έπειτα και από τα όσα (δεν) έγιναν στην Ουάσιγκτον. Μέχρι στιγμής οι πληροφορίες που διακινούνται από τον κύκλο συνεργατών του είναι ελάχιστες και η προοπτική που διαφαίνεται για την κυβέρνηση είναι πολιτικά πολύ δύσκολα διαχειρίσιμη.

Με τις παρούσες συνθήκες, ο Αλ. Τσίπρας θα είναι αναγκασμένος, αν θέλει να προχωρήσει και να κλείσει την εκκρεμότητα, να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο με το ΔΝΤ, προκειμένου το Ταμείο να παραμείνει στο πρόγραμμα, ως μοναδικός χρηματοδότης έως το προγραμματισμένο τέλος του το 2018.