Με την ολοκλήρωση της φάσης αυτής, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φαίνεται πως θα μείνει με όλες τις προσδοκίες που καλλιέργησε μετέωρες (χρέος, ποσοτική χαλάρωση, ορατός «διάδρομος» προς τις αγορές), θα αρκεστεί σε μία δόση για αποπληρωμή εκκρεμοτήτων και θα πάει για μπάνια.
Κατόπιν αυτών, το πιθανότερο είναι ότι θα έχει κερδίσει απλώς λίγο ακόμη χρόνο στην εξουσία. Και απλώς θα ελπίζει μήπως και περισώσει κάτι από τα εκλογικά της ποσοστά, αν και εφόσον αποδώσουν πολιτικά όλα τα ανορθόδοξα σχέδιά της. Κυρίως δε οι διορισμοί, όλα όσα μεθοδικά προωθεί στον χώρο της Παιδείας, οι παροχές που θα είναι νομικά μετέωρες αλλά μέχρις ότου καταπέσουν στα δικαστήρια θα έχει παρέλθει χρόνος, ενδεχομένως και κάποια αξιοποίηση των πλεονασμάτων με χορηγήσεις επιδομάτων σε αναξιοπαθούντες κλπ.
Είναι όμως πλέον φανερό ότι όλα τα στρατηγήματα της κυβέρνησης έχουν καταρρεύσει και σε κάποια κρίσιμα πεδία τα αποτελέσματα αυτής της κατάρρευσης αρχίζουν να γίνονται ορατά (βλ. εξελίξεις στον χώρο των ΜΜΕ).
Υπό τις συνθήκες αυτές, η κινητικότητα που φαίνεται πως επανέρχεται στους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους ίσως διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό περιβάλλον τις επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες.
Στην ΝΔ, παρά την φημολογία για τις παρασκηνιακές κινήσεις και φιλοδοξίες των Καραμανλικών, η δημοσκοπική ισχύς που καταγράφεται καθιστά τον Κυρ. Μητσοτάκη ισχυρό και πολύ δύσκολα θα μπορέσει κάποια απόπειρα υπονόμευσής του να έχει αποτέλεσμα, αν υποτεθεί ότι κάποιοι θα επιχειρούσαν κάτι τέτοιο. Υπό αυτούς τους όρους, η ΝΔ δείχνει να παγιώνεται ως δύναμη έκφρασης του πολιτικού και οικονομικού φιλελευθερισμού.
Στον χώρο της Κεντροαριστεράς η κινητικότητα είναι εντονότερη και πιο ενδιαφέρουσα. Είναι φανερό πως η Φώφη Γεννηματά έχει κάνει σταδιακές υποχωρήσεις από την σκληρή γραμμή του «αυτόνομου» ΠΑΣΟΚ και ότι πλέον οι συζητήσεις για την δημιουργία ενός νέου φορέα κινούνται γύρω από διαδικαστικά θέματα. Οι εντάσεις με το Ποτάμι και την Ωρα Αποφάσεων λείπουν πλέον και το ενδεχόμενο μίας σύγκλησης δεν θα πρέπει να αποκλειστεί. Καθοριστικά θα είναι τα όσα συμβούν και συμφωνηθούν έως το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (30/6-2/7) και κάποιοι δεν αποκλείουν μία επιτάχυνση διαδικασιών και της σύγκλησης δυνάμεων μετά από αυτό.
Καθοριστική παράμετρος για όλα αυτά είναι και οι διαθέσεις κάποιων ισχυρών παραγόντων της αγοράς. Οι εξελίξεις, η δραστηριοποίηση και οι συμμαχίες συγκεκριμένων προσώπων και ομίλων, άλλων φανερά, άλλων όχι, στον χώρο των ΜΜΕ σήμαναν κατ’ αρχάς το οριστικό ναυάγιο για τα σχέδια της κυβέρνησης ως προς τον έλεγχο του Τύπου.
Η διατήρηση όμως συγκεκριμένων ομίλων και καναλιών (ΔΟΛ, Mega) εν ζωή και ο νέος ορίζοντας που τους ανοίγεται, με όρους ισχυροποίησης και του ρόλου τους ως εκφραστών του φιλελεύθερου και κεντρώου χώρου, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Κατά τα όσα συζητούνται στο παρασκήνιο, η διαδικασία αυτή διαμορφώνει μία εικόνα και για την διάθεση κάποιων κύκλων ως προς την ανάγκη δημιουργίας ενός μετώπου Κεντροδεξιάς - Κεντροαριστεράς για την διαχείριση της επόμενης ημέρας, μετά την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.