Σε ό,τι αφορά τις δυσάρεστες εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, αποδίδει την αποτυχία συμπόρευσης στο ΚΙΝΑΛ σε «λανθασμένες και μοιραίες επιλογές», «προσωπικές φιλοδοξίες και στρατηγικές» ενώ, αν και εύχεται «καλή τύχη» στον Στ. Θεοδωράκη και στο Ποτάμι, αμφιβάλλει αν μπορούν να μηδενίσουν το πολιτικό τους κοντέρ.
Ως επικεφαλής των ΜΕΤΑρρυθμιστών επιμένει ότι είναι ζωτική ανάγκη για «ενιαίο και ισχυρό πολιτικό φορέα της Κεντροαριστεράς» και τέλος θέτει με απόλυτη καθαρότητα τις «προδιαγραφές» που πρέπει να πληρούν ο επόμενος πρωθυπουργός και η επόμενη κυβέρνηση.
Σχετικά με την εξέλιξη της συγκυβέρνησης και την σχέση Τσίπρα- Καμμένου, ο Σπ. Λυκούδης σημείωσε πως πρόκειται περί φαρσοκωμωδίας «δυστυχώς, σε βάρος της χώρας».
Η βλάβη που έχει προκαλέσει η ιδεολογική ώσμωση και συγκυβέρνηση αριστερού και δεξιού εθνολαϊκισμού, είναι σχεδόν ανήκεστος. Δεν πρόκειται μόνο για την οικονομική βλάβη, το 3ο και επαχθέστερο Μνημόνιο, την τριετή ύφεση, τη φορολογική επιδρομή κατά πάντων, κυρίως των ασθενέστερων στρωμάτων, το 4ο στην ουσία Μνημόνιο, τη παραμυθία περί εξόδου από την κρίση, τις μακρόχρονες δεσμεύσεις που θα επιβαρύνουν γενιές ολόκληρες. Πρόκειται κυρίως για την κατεδάφιση του αξιακού συστήματος της Αριστεράς, του πιο πολύτιμου κεφαλαίου της. Οι ύβρεις κατά πάντων, πολιτικών, ΜΜΕ, δημοσιογράφων διαφωνούντων με την κυβέρνηση έχει προ πολλού ξεπεράσει κάθε όριο πολιτικής αντιπαράθεσης εκμαυλίζοντας ακόμα περισσότερο το πολιτικό λεξιλόγιο», δήλωσε.
Και προσθέτει πως «δεν έχω δει μέχρι σήμερα σοβαρές ενστάσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για την στρατηγική επιλογή συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ. Αντιθέτως πρόσεξα τις προάλλες στο Ζάππειο όρθιοι όλοι να χειροκροτούν την… μνημειώδη ομιλία του Π. Καμμένου περί Γοργοπόταμου κ.λπ. Η εκ των υστέρων κριτική καμία σημασία δεν έχει και θα είναι και υποκριτική».
Ως προς το διαζύγιο με το Κίνημα Αλλαγής σημείωσε ότι «πέραν από τις προσωπικές φιλοδοξίες και στρατηγικές, οι διαδικασίες συγκρότησης του νέου Φορέα της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, της Κεντροαριστεράς, υπήρξαν λανθασμένες και μοιραίες. Προτάχτηκε η εκλογή αρχηγού κι όχι η στοιχειώδης έστω συγκρότηση κόμματος και η λελογισμένη περίοδος συνεύρεσης, ώσμωσης, συνεργασίας, συμπόρευσης, συγκερασμού απόψεων, συμφωνιών και λογικών συμβιβασμών. Ακολούθησαν οι τριβές για τις διαδικασίες και τον τρόπο λήψης των αποφάσεων στο ηγετικό επίπεδο, τα οποία επιδείνωσαν μια ήδη βεβαρημένη κατάσταση».
«Λυπάμαι βαθύτατα για την κατάληξη, επειδή ως ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς αφιερώσαμε όλες τις δυνάμεις μας για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Διότι, πιστεύαμε και εξακολουθούμε να πιστεύουμε, ότι χωρίς ενιαίο και ισχυρό πολιτικό φορέα της Κεντροαριστεράς ούτε το κατακερματισμένο πολιτικό σύστημα μπορεί να ισορροπήσει ούτε η χώρα να κυβερνηθεί με σταθερότητα σε προοδευτική κατεύθυνση», πρόσθεσε.
Τέλος, υπογράμμισε πως «από μια νέα κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό της που θα προκύψει από τις επόμενες εθνικές εκλογές θα περίμενα μια διακυβέρνηση με σύνεση, σωφροσύνη, μετριοπάθεια και συναίνεση. Να κωφεύσουν απέναντι στις σειρήνες του λαϊκισμού κάθε απόχρωσης, της πόλωσης, του διχασμού και του ρεβανσισμού που έχουν καταστρέψει τη χώρα. Να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα αποκαθιστώντας το κράτος δικαίου και προστατεύοντας τους θεσμούς που διαβρώνονται συστηματικά». «Ουκ ολίγα, βέβαια, αλλά αναγκαία. Πεδίον δόξης λαμπρό», συμπλήρωσε.