Ο κ. Βενιζέλος σημείωσε επίσης ότι και η ευρωπαϊκή συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή, οπότε αν η Ελλάδα χρειαστεί μελλοντικά τους Ευρωπαίους συνομιλητές της, δεν είναι βέβαιο ότι θα "βρίσκονται εκεί" με τον ίδιο τρόπο. "'Εχουμε συνηθίσει μετά το 2010 σε μια σχέση αγάπης και μίσους με την Ευρώπη, σε μια σχέση με μια Ευρώπη καθαρή και απλή στις βασικές επιλογές της, μια Ευρώπη με σημεία αναφοράς. Τώρα έχουμε μια μετακινούμενη Ευρώπη, που αναζητεί νέα κοινωνική, πολιτική, αξιακή, ακόμη και αναπτυξιακή ταυτότητα. Το πρόβλημα δεν είναι η σύγκρουση ανάμεσα στην ευρωπαϊκή ορθοδοξία και τη νέα ιταλική κυβέρνηση (...) αλλά ότι αρχίζει να τίθεται υπό αμφισβήτηση η θέση της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Θα έλεγα ότι οι εσωτερικές εξελίξεις στη Γερμανία είναι από πλευράς οικονομικής πολιτικής και προοπτικών της Ευρωζώνης πιο σημαντικές από την κρίση ανάμεσα στους θεσμούς των Βρυξελλών και την ιταλική κυβέρνηση, ενώ είναι λιγότερο ορατή η κατάσταση που εξελίσσεται στη Γαλλία (...) Αν η χώρα μας βρεθεί στην ανάγκη να αναζητήσει ξανά τους Ευρωπαίους συνομιλητές της, η Ευρώπη, όπως τη γνωρίζαμε και την έχουμε δοκιμάσει, μπορεί να μη βρίσκεται εκεί, γιατί η ταυτοτική κρίση δεν είναι μόνο κρίση ασφάλειας αλλά και οικονομική", είπε χαρακακτηριστικά.
Σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές υποστήριξε ότι "δεν βγαίνουμε στις αγορές, γιατί οι αγορές δεν μας "κλείνουν το μάτι" και μας στέλνουν μήνυμα "μη βγαίνετε"".
Σχετικά με την κοινωνική ασφάλιση σημείωσε ότι "η χώρα δεν έχει ασφαλιστικό σύστημα και ότι ο νόμος Κατρούγκαλου ειναι προφανώς ανεπαρκής", ενώ υποστήριξε ότι η μη περικοπή των συντάξεων κακώς πέρασε, αφού "μη περικοπή σημαίνει βεβαίως ότι θα έχουμε αργότερα πρόβλημα ανισότητας με τις μειωμένες νέες συντάξεις (που προβλέπονται από τον νέο νόμο), άρα θα έχουμε νέο κύμα δικαστικών αμφισβητήσεων και διάγνωσης αντισυνταγματικότητας".
"Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι, κατά τη γνώμη μου, η κυνική και πραγματικά αντιαναπτυξιακή πολιτική του υπερπλεονάσματος" σημείωσε, προσθέτοντας ότι αυτή οδηγεί, μεταξύ άλλων, σε υπερφορολόγηση, συνειδητή εξόντωση της μεσαίας τάξης, σε πόλωση της κοινωνίας και αναδιανομή του μερίσματος της αναπτυξιακής καθήλωσης της χώρας, "διότι διανέμεται ένα πελατειακό μέρισμα, που προέρχεται από τη θυσία αναπτυξιακής προοπτικής χώρας".
Κατά τον κ.Βενιζέλο, η Ελλάδα χρειάζεται πόρους για να καλυφθεί ένα κολοσσιαίο αναπτυξιακό κενό "και οι πόροι αυτοί δεν υπάρχουν, άρα πολύ φοβούμαι ότι όλα αυτά ναρκοθετούν την επόμενη μακρά περίοδο, ανεξαρτήτως χρόνου διεξαγωγής των εκλογών κι ανεξαρτήτως συσχετισμού δυνάμεων στην επόμενη Βουλή".