Συγκεκριμένα η εφημερίδα αναφέρεται στο “κόλπο” των προσλήψεων συμβασιούχων με το οποίο η κυβέρνηση όχι μόνο κατστρατήγησε τις συμφωνίες των μνημονίων που είχε υπογράψει με τους εταίρους, αλλά και εκτόξευσε το μισθολόγιο του δημοσίου αφού συνολικά το άθροισμα συμβασιούχων και μονίμων αυξήθηκε κατά 22 χιλιάδες άτομα. Μέσα στην βαθειά ύφεση με τους φόρους να εξαντλούν κάθε νοικυριό και τις επιχειρήσεις να κλείνουν από έλλειψη ρευστότητας, η κυβέρνηση προσέλαβε 22 χιλιάδες άτομα στο δημόσιο - εξαγόρασε δηλαδή ισάριθμους ψήφους.
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, οι συμβασιούχοι του στενού δημόσιου τομέα αυξήθηκαν από 65.547 άτομα σε 78.297 άτομα. Στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι μόνιμοι αυξήθηκαν από 26.047 σε 33.571 και οι έκτακτοι υπερδιπλασιάστηκαν φτάνοντας τους 21.154 από 10.722. Αποτέλεσμα ήταν το μισθολογικό κόστος του Προυπολογισμού να αυξηθεί από 15,9 δισ ευρώ το 2015 σε 17,9 δισ ευρώ το 2018.
Η πολιτική αυτή της κυβέρνησης τορπιλίζει κάθε προσπάθεια του ελληνικού λαού να διασώσει την οικονομία της χώρας με πολύ μεγάλο, ακόμη και ανθρωπιστικό, κόστος. Βαφτίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ κοινωνική πολιτική, αλλά είναι προφανώς μια ψηφοθηρική πολιτική η οποία αποσκοπεί στην ενίσχυση του καθεστώτος των σιτιζόμενων από το δημόσιο χρήμα είς βάρος κάθε παραγωγικού φορολογούμενου πολίτη. Έτσι όλες οι θυσίες που επεβλήθησαν με τα μνημόνια, οι περικοπές των συντάξεων και των μισθών, οι υπερβολικοί φόροι, όλα διατέθηκαν στο βωμό των ψηφοθηρικών προσλήψεων του ΣΥΡΙΖΑ. Η προπάθεια εξυγίανσης του δημοσίου κατόπιν αυτού, πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή.
Είναι δε απορίας άξιον, πώς αφού αξήθηκαν τόσο πολλοί οι αμοιβόμενοι από το δημόσιο, το επίπεδο των υπηρεσιών του καταρράκωθηκε σε πρωτοφανές επίπεδο. Προφανώς οι προσληφθέντες συμβασιούχοι δεν μπορούν να καλύψουν λόγω ανεπάρκειας τις ανάγκες των δημοσίων υπηρεσιών. Εξάλλου δεν υπάρχει κανένα αντικειμενικό κριτήριο πρόσληψης για τους συμβασιούχους αυτούς, πέραν ίσως της κομματικής ταυτότητας ή γνωριμίας.
Πρέπει να σημειωθεί οτι με το μνημόνιο η κυβέρνηση είχε συμφωνήσει οτι θα προσλαμβάνει έναν δημόσιο υπάλληλο για κάθε τέσερεις που αποχωρούν από το δημόσιο. Η συμφωνία αυτή αποσκοπούσε στη μείωση των δαπανών του δημοσίου μέσω του περιορισμού του υπερβολικά μεγάλου και δυσανάλογου για το μέγεθος και την δυνατότητα της χώρας προσωπικού του δημοσίου. Το αντίθετο ακριβώς έγινε. Οι αμοιβόμενοι από το δημόσιο αυξήθηκαν αντί να μειωθούν. Εννοείται βεβαίως οτι η προεκλογική υπόσχεση της κυβέρνησης σε όλους αυτούς τους συμβασιούχους είναι οτι θα μονιμοποιηθούν αμέσως μετά τις εκλογές. Και φυσικά η καταστροφή της οικονομίας συνεχίζεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Και γεννάται και η απορία τι θα ανακαλύψει η επόμενη κυβέρνηση όταν παραλάβει την εξουσία και πόσα από τα επίσημα στοιχεία είναι ψευδή.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το τι θα συμβεί στην ελληνική οικονομία από εδώ και πέρα και κατά πόσον θα αποδειχθεί οτι και άλλα στοιχεία που ανακοινώνονται επισήμως είναι αληθή, μένει να διερευνηθεί. Από την επόμενη κυβένρηση φυσικά διότι αυτή την κυβέρνηση ουδείς μπορεί να την πιστέψει πλέον ότι και να λέει.