Για την επιλογή του Πρωθυπουργού να προσφύγει σε εκλογές την 7η Ιουλίου και να προωθήσει τις αλλαγές στην κορυφή της δικαιοσύνης
Να θυμηθούμε τι έγινε το 2014. Παραιτήθηκε ο Σαμαράς άραγε; Διόρισε Επίτροπο, διόρισε τον υπουργό οικονομικών διοικητή στην ΤτΕ που έχει θητεία μέχρι το 2020. Επίσης ο Σαμαράς δεν παρέδωσε ποτέ το πρωθυπουργικό του γραφείο. Η Βουλή πρέπει να μείνει ανοικτή, οι υπουργοί πρέπει να περάσουν εφαρμοστικές αποφάσεις. Αν η ηγεσία της δικαιοσύνης δεν είναι της αρεσκείας του κ. Μητσοτάκη αλλά των προέδρων της Βουλής να βγει να το πει.
Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα ιδιοκτησιακής αντίληψης του κράτους. Υπάρχει κατάφορη περιφρόνηση του δημοκρατικού ήθους. Όλα γίνονται lege artis.
Και μη ξεχνάτε ότι επί της ουσίας ο κ. Σαμαράς δεν εφάρμοζε πολιτική. Εκτροχίασε τα πάντα κι έστελνε mail.
Σε όλες τις χώρες οι κυβερνήσεις που χάνουν έχουν μειωμένη νομιμοποίηση. Ωστόσο είναι διαφορετικά πράγματα, ότι συμπληρώνονται οι επείγοντες νόμοι, ή εφαρμοστικές διατάξεις. Δεν είναι παράτυπο, είναι απρόσκοπτη λειτουργία του κράτους και της οικονομίας. Οι «προληπτικές» κραυγές δεν επηρεάζουν κανένα. Υπάρχει μια λίστα υποψηφίων για την ηγεσία της δικαιοσύνης όπου καλούνται να συμφωνήσουν η Βουλή και το Υπουργικό Συμβούλιο. Όλα γίνονται κατά το Σύνταγμα.
Για τα αίτια του εκλογικού αποτελέσματος
Πολλά πράγματα φταίνε. Π.χ. υπάρχει μια στροφή στον συντηρητισμό σε όλη την Ευρώπη. Υπάρχει επισφάλεια. Κάναμε και λάθη όπως κι οποιοσδήποτε κυβερνά παίρνει ρίσκα. Υπάρχει επίσης ένα πρόβλημα που είναι εγγενές σε οιονδήποτε εφαρμόζει και καλείται να φέρει εις πέρας ένα πρόγραμμα. Όλοι έχουμε ευθύνες. Κι εγώ. Έχω προσωπική ευθύνη εάν δεν έπιασε το προσωπικό μου ραντάρ τη μεταστροφή του κόσμου. Βέβαια δεν κάνω τον στρατηγικό σχεδιασμό.
Υπήρχε μια δυσκολία στην επικοινωνία. Ήταν ένα εχθρικό περιβάλλον. Βέβαια πρέπει να επινοήσεις με το δικό σου τρόπο το πώς θα επικοινωνήσεις. Να έχεις μια άμεση σχέση με τους πολίτες και τους εντολείς σου.