«Ο αριστερός λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ βασίστηκε κυρίως στη μεροληψία κατά της αγοράς, στην τεχνοφοβία και σε ένα ισχυρό κοινωνικό φθόνο. Αυτό το είδος λαϊκισμού μπορεί να νικηθεί σχετικά εύκολα στις φιλελεύθερες δημοκρατίες - απλά επειδή οι αριθμοί δεν «βγαίνουν». Έτσι, μια κυβέρνηση τύπου ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο επιλογές: είτε μπορεί να υποκύψει στη δική της παράνοια είτε να επιλέξει τον πραγματισμό. Ο Τσίπρας τελικά προσπάθησε και τα δύο, όχι πολύ πειστικά. Οι ψηφοφόροι δεν εκτίμησαν την προφανή αντίφαση και τελικώς τον εγκατέλειψαν για έναν αρχετυπικό αντιλαϊκιστή, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης», αναφέρει η WP.

Ο αρθρογράφος χαρακτηρίζει την πολιτική στην οποία προσέφυγε ο Αλ. Τσίπρας μετά τη «στροφή» του καλοκαιριού του 2015 ως «αριστερό λαϊκιστικό πραξικόπημα» πλήγματος στη μεσαία τάξη, με αυξήσεις φόρων προκειμένου να προσφέρει παροχές σε ομάδες που θώπευε ως βασικούς υποστηρικτές του. Αυτή η αναδιανομή μικρής κλίμακας δεν ήταν τελικώς τόσο επιτυχημένη όσο ήλπιζε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, συμπληρώνει.

Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στην ιστορία της οικογένειας Μητσοτάκη ως φιλελεύθερων μέσα σε ένα κατά βάση συντηρητικό κόμμα, η WP σημειώνει ότι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν αουτσάιντερ στις εκλογές για την ηγεσία του κόμματος τον Ιανουάριο του 2016. Αντιπροσωπεύει ακριβώς το αντίθετο του Τσίπρα σχεδόν σε κάθε σημείο, από το βιογραφικό του μέχρι το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα, υπογραμμίζει.

Το πιο δύσκολο έργο για τον Μητσοτάκη ήταν να βρει την ισορροπία μεταξύ της δικής του φιλελεύθερης μεταρρυθμιστικής «ψυχής» και της επίσημης ιδεολογίας του κόμματός του, δεδομένου ότι στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν έντονες πινελιές εθνικιστικής στενότητας, αντιφιλελευθερισμού και παραδοσιοκρατίας, σημειώνει ο αρθρογράφος.

Κάνοντας κανείς ρεαλιστικές υποχωρήσεις, τροποποιώντας ελαφρά τα φιλελεύθερα προσωπικά του πιστεύω και προσαρμοζόμενος σε έναν βαθμό σε ανθρώπους που κανονικά δεν είναι θα ήταν οι προτιμώμενοι συνεργάτες του, ίσως βρίσκει φόρμουλα για τη νίκη κατά του λαϊκισμού, «κλέβοντας» ορισμένα τμήματα του οπλοστασίου του, αναφέρει η WP.

«Άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορούν να μάθουν από το παράδειγμά αυτό», καταλήγει η αμερικανική εφημερίδα.