Ο Κωνσταντίνος Γάτσιος, στη σύντομη παρέμβασή του επισήμανε ότι η περίοδος που διανύουμε είναι πολύ κρίσιμη για τη χώρα μας για δύο λόγους. Πρώτον, διότι μετά από 10 χρόνια δεν έχουμε εξέλθει από την κρίση και το πλέον ανησυχητικό είναι ότι δε φαίνεται να το έχουμε συνειδητοποιήσει. «Δε φαίνεται να ξέρουμε προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να βαδίσουμε, οι προτεραιότητές μας είναι θολές, μιλάμε για ανάπτυξη αλλά ο δρόμος προς τα εκεί μας είναι άγνωστος, ίσως να τον έχουμε ξεχάσει. Υπάρχει μια βαθειά σύγχυση και μια αμηχανία. Ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εγκατέλειψαν και εγκαταλείπουν τη χώρα, εμείς επικεντρωνόμαστε στις συντάξεις. Φαίνεται ότι προτιμούμε να αναζητούμε τον εφησυχασμό, πείθοντας εαυτούς και αλλήλους, για παράδειγμα, ότι δεν υπάρχει πλέον δημοσιονομικό πρόβλημα, ότι τα πράγματα έχουν διορθωθεί. Φαίνεται να λησμονούμε ότι αυτός ο εφησυχασμός, αυτή η αμεριμνησία, είναι που μας οδήγησαν στη βαθειά κρίση», επισήμανε χαρακτηριστικά.
«Ο δεύτερος λόγος και ίσως σημαντικότερος», συνέχισε, «είναι ότι αυτό το μετέωρο βήμα προς τα εμπρός, αυτή η εμφανής χωλότητα που μας διακρίνει, το κουτσό περπάτημα, προκαλεί και δημιουργεί κινδύνους ή πολλαπλασιάζει υφιστάμενους κινδύνους για την ασφάλεια και την ακεραιότητα της χώρας».
Ακολούθως, ο κ. Γάτσιος τόνισε ότι για τους λόγους αυτούς η χώρα πρέπει να αλλάξει πορεία, όχι όμως «από πάνω», όχι «κατ’ εντολήν» γιατί έτσι κι αλλιώς κάτι τέτοιο θα ήταν, τελικά, ατελέσφορο, όπως χαρακτηριστικά είπε, αλλά «μέσα από ένα μεγάλο κοινωνικό-ιδεολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μας. Που θα την καταστήσει ικανή να συμβαδίζει ομαλά με τη δυναμική των παγκόσμιων εξελίξεων, αντί να τις υφίσταται παθητικά κατά τρόπο τραυματικό και αποσταθεροποιητικό επειδή ακριβώς δεν τις αντιλαμβάνεται και δεν μπορεί να τις χειριστεί».
Αναρωτηθείς για τον τρόπο, ανέφερε ότι «η Ιστορία μας διδάσκει ότι στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών κάθε κοινωνική αλλαγή χρειάστηκε μια ομάδα ανθρώπων, συνειδητοποιημένη ως προς το διακύβευμα και τους στόχους, συμπαγή ως προς την πολιτική και ιδεολογική της συγκρότηση, και δυναμική ως προς τη δράση της. Μια ιδεολογική και πολιτική παράταξη, ένα κόμμα εάν θέλετε».
Συνέχισε τονίζοντας εμφατικά ότι «η Ιστορία επίσης μας διδάσκει ότι στην Ελλάδα μια παράταξη με τέτοιες φιλοδοξίες μεγάλων αλλαγών όχι μόνο δε θα πρέπει να συνδέεται με καμία γέφυρα, με κανέναν ομφάλιο λώρο με τις ακαμψίες, τις αγκυλώσεις και τις παθογένειες του χτες, εκείνες που προκάλεσαν τη χρεοκοπία, αλλά αντιθέτως θα πρέπει ασυμβίβαστα να συγκρουστεί μαζί τους».
Προειδοποίησε δε ότι «απέναντί της θα παραταχθεί το πελατειακό κράτος και οι ιεροφάντες του, ο οικονομικός και κοινωνικός παρασιτισμός και η αναξιοκρατία. Οι δυνάμεις, δηλαδή, που κρατούν τη χώρα πίσω και οι οποίες ως κύριο όπλο τους χρησιμοποιούν την καλλιέργεια του φόβου. Του φόβου ότι οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα ώστε θα είναι τάχα καταστροφικές για τους πολίτες, για τον λαό. Τίποτε, βεβαίως, ψευδέστερο αυτού. Καταστροφικές είναι μόνο η στασιμότητα και η αδράνεια», τόνισε.
Ο κ. Γάτσιος ολοκλήρωσε την παρέμβασή του στη συζήτηση που είχε πολλές ακόμα σημαντικές και διακομματικές παρεμβάσεις, υποστηρίζοντας ότι η χώρα χρειάζεται μια τέτοια παράταξη «η οποία θα μπορεί να υποστηρίζει τη δημοκρατία και την εθνική ακεραιότητα χωρίς ενοχές και χωρίς συμπλέγματα. Γνωρίζοντας ότι η δημοκρατία απαιτεί ένα στιβαρό κράτος. Αλλά και ότι απαιτεί και προϋποθέτει μία κοινωνία που εξελίσσεται δυναμικά και σταθερά.»
«Έχουμε ήδη αργήσει και χρόνος άλλος πολύς δεν υπάρχει. Ναι, οι δρόμοι για τη ανάταξη του έθνους είναι δύσκολοι. Όμως επιλογή άλλη δεν έχουμε παρά να τους περπατήσουμε», κατέληξε.