Θα το έχετε διαπιστώσει κι εσείς -αν όχι στο ίδιο σας το σπίτι πιθανότατα σε κάποιου φίλου ή συγγενή: πώς γίνεται δυο παιδιά που έχουν μεγαλώσει στο ίδιο σπίτι, από τους ίδιους γονείς, με τις ίδιες αρχές μπορεί να είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους;

Νομίζουμε ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αλλά στην πραγματικότητα λίγα πράγματα μένουν σταθερά από το ένα παιδί στο άλλο. Πρώτα από όλα, εμείς οι ίδιοι και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τη μητρότητα και την πατρότητα διαφέρουν σημαντικά στο πρώτο παιδί και σε καθένα από τα επόμενα. Όταν γινόμαστε γονείς, η εμπειρία είναι κάτι το εντελώς πρωτόγνωρο. Οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε ιδέα τι πρέπει να κάνουμε και έχουμε συνέχεια ανασφάλεια ότι κάτι κάνουμε λάθος. Μέχρι να έρθει στη ζωή μας το δεύτερο παιδί έχουμε αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση και τη βεβαιότητα ότι τα πιο πολλά από αυτά που μας άγχωναν παλιά δεν είχαν τελικά και τόσο μεγάλη σημασία. Από την άλλη, όπως γνωρίζουν καλά όλοι οι γονείς που έχουν περισσότερα από ένα παιδιά, το να φροντίζεις δύο έχει διαφορά από το να φροντίζεις ένα και δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα το μικρότερο παιδί να έχει απολαύσει ούτε το ένα εκατοστό της προσοχής και της προσήλωσης που είχε το πρωτότοκο, μέχρι να αποκτήσει αδερφάκι.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο mamamia.gr