Η φωτογράφος Αννίτα Χριστοφίδου γοητεύεται από το απρόσμενο, ελκύεται από το κολλάζ συναισθημάτων της ανθρώπινης ύπαρξης, θεωρεί τη φωτογραφική μηχανή ως προέκταση του σώματός της και επιθυμεί ο κάθε θεατής να ερμηνεύσει τα έργα της με τον δικό του προσωπικό τρόπο.