Ωστόσο δήλωσε ανοιχτός να συζητήσει ένα σχέδιο, που θα συμφωνήσουν κυβέρνηση και φαρμακοβιομήχανοι και θα περιλαμβάνει μέτρα μείωσης της δαπάνης με εφαρμογή μεταρρυθμίσεων. Σημειώνεται ότι ανάλογες συμφωνίες έχουν εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες: Βέλγιο, Ουγγαρία κ.ο.κ. και περιλαμβάνουν τη διενέργεια κεντρικών διαγωνισμών για την προμήθεια φαρμάκων στα νοσοκομεία, διαπραγματεύσεις μεταξύ αγοραστών υπηρεσιών υγείας και φαρμακοβιομηχανιών για μείωση του κόστους, θεραπευτικά πρωτόκολλα, μητρώα ασθενών για νέες, καινοτόμες θεραπείες.
Σύμφωνα με πληροφορίες ο Τζ. Καρόνε ήταν σταθερός στην άποψη για τήρηση των υφιστάμενων επιπέδων των κλειστών προϋπολογισμών των νοσοκομείων και του ΕΟΠΥΥ για φάρμακα. Μάλιστα, είπε πως έχει δεχθεί η δαπάνη για φάρμακα να μείνει στο 1,35% του ΑΕΠ της Ελλάδας, ενώ σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες η δαπάνη είναι από 0,8 έως και 1%. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι το ΑΕΠ το 2009 (οπότε και η δαπάνη ήταν πολλαπλάσια) ήταν 231 δισ. ευρώ, ενώ πέρυσι ήταν γύρω στα 175 δισ. Δηλαδή, εφόσον η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη ήταν στο 1% θα έπρεπε η δαπάνη του ΕΟΠΥΥ να μειωνόταν άλλα 200 εκατ. ετησίως!
Σημειώνεται ότι η υπουργική απόφαση για το νοσοκομειακό clawback δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ στο τέλος του 2015 και αποτελεί πλέον νόμο του κράτους.
Σύμφωνα με την απόφαση, η νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη για το έτος 2016 δεν μπορεί να υπερβεί τα €570 εκ. συμπεριλαμβανομένων φόρων, ποσό που διαιρείται σε δύο ίσα μέρη για τα δύο εξάμηνα του 2016.
Στην απόφαση προβλέπεται, επιπλέον, ότι όταν οι φαρμακευτικές εταιρείες ή οι κάτοχοι αδείας κυκλοφορίας φαρμακευτικών προϊόντων (ΚΑΚ), δεν συμμορφώνονται με τους κανόνες της απόφασης, διακόπτεται κάθε συμβατική σχέση που έχουν με τα νοσοκομεία και τον ΕΟΠΥΥ, μέχρι να τακτοποιηθούν οι οφειλές τους. Πράγμα που σημαίνει, όπως διαμηνύουν ιατρικοί κύκλοι, ότι θα διακόπτεται η ομαλή προμήθεια φαρμάκων των εν λόγω εταιρειών με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη νοσηλεία και τη θεραπεία των ασθενών. Το υπουργείο Υγείας δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί επ’ αυτού και αναμένονται οι επόμενες ενέργειές του με αγωνία από τις ενώσεις ασθενών, οι οποίες συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο που ενδέχεται να προκύπτει κάθε εξάμηνο, αν κάποιες φαρμακευτικές εταιρείες αδυνατούν να πληρώσουν το νοσοκομειακό clawback, βρίσκονται σε εγρήγορση.
Οι οικονομολόγοι της υγείας κρούουν το κώδωνα του κινδύνου από την πρώτη στιγμή που προτάθηκε η πρωτοφανής, όπως τη χαρακτηρίζουν, εισαγωγή clawback σε εγκεκριμένες από το υπουργείο Υγείας φαρμακευτικές δαπάνες των δημόσιων νοσοκομείων, επισημαίνοντας ότι εφόσον παρόμοιο μέτρο δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ παγκοσμίως, δεν μπορούν να προβλεφθούν με ακρίβεια οι συνέπειες της εφαρμογής του, ούτε ο χρόνος που θα χρειαστεί το σύστημα, αλλά και οι φαρμακευτικές εταιρείες να προσαρμοστούν, αλλάζοντας τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο τον προϋπολογισμό και τον επιχειρηματικό σχεδιασμό τους στην Ελλάδα.
Γ.Α.