Ποιος ξέρει, ίσως το πακέτο των 28 δισεκατομμυρίων ευρώ να φέρει τη... λύτρωση. Ποιοι είναι οι «τυχεροί» που βλέπουν το κόστος του στεγαστικού τους δανείου να μειώνεται μέσα στην κρίση; Είναι οι τρεις στους 10 δανειολήπτες που πήραν στεγαστικό την χρυσή περίοδο του τραπεζικού ανταγωνισμού (2005-2007). Είναι επίσης, αυτοί που ξεσηκώθηκαν την ίδια περίοδο επειδή η αρχική σύμβαση έδινε στην τράπεζα το δικαίωμα να καθορίζει μονομερώς το επιτόκιο χωρίς δηλαδή να το συνδέει με το επιτόκιο της ΕΚΤ. Αυτοί, είτε σε διαπραγματεύσεις με την ίδια τράπεζα, είτε μέσα από τη διαδικασίας της μεταφοράς, άλλαξαν τη σύμβαση και συνέδεσαν το επιτόκιό τους με το επιτόκιο της ΕΚΤ. Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία: Είναι αυτοί που προτίμησαν σταθερό επιτόκιο ενός ή δύο ετών υπογράφοντας όμως μια σύμβαση που προβλέπει μετατροπή του επιτοκίου σε κυμαινόμενο επίσης συνδεδεμένο με το ΕΚΤ.

Υπάρχουν χιλιάδες δάνεια στην αγορά τα οποία σήμερα κοστίζουν 4-4,25% ενώ από τις αρχές του χρόνου θα κοστίζουν ακόμη λιγότερο δηλαδή 3,25-3,75%. Ναι, υπήρχε μια περίοδος (κυρίως στις αρχές του 2007) που οι τράπεζες έδιναν στεγαστικά δάνεια συνδεδεμένα με το Ε.Κ.Τ και με περιθώριο κέρδους της τράπεζας από 0,5-1%.

Σήμερα, αυτά τα περιθώρια δεν υπάρχουν. Ούτε στεγαστικά συνδεδεμένα με το ΕΚΤ υπάρχουν καθώς και οι τελευταίες δύο τράπεζες που τα έδιναν (HSBC, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) τα γύρισαν σε Euribor. Το αποτέλεσμα; Ο καινούργιος δανειολήπτης, δανείζεται με επιτόκιο που υπερβαίνει το 5,5-6%. Αν θελήσει σταθερό επιτόκιο, το κόστος ανεβαίνει ακόμη παραπάνω. Είναι λοιπόν η περίοδος που ο ...παλαιός είναι αλλιώς. Βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να δανείζει την τράπεζα (μέσω ενός προθεσμιακού λογαριασμού) με υψηλότερο επιτόκιο απ’ότι δανείζεται ο ίδιος (μέσω του στεγαστικού του δανείου). Συμβαίνει και αυτό: Ο Δαυίδ να κερδίζει τον Γολιάθ. Έστω και προσωρινώς...

Θάνος Τσίρος