Το καταλληλότερο μέτρο υπολογισμού του συνολικού κόστους δανειοδότησης, αποτελεί το Συνολικό Ετήσιο Πραγματικό Ποσοστό Επιβάρυνσης (ΣΕΠΠΕ), το οποίο εξ ορισμού περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία κόστους της πίστωσης και είναι, ως εκ τούτου, κατά κανόνα μεγαλύτερο από το απλό ετήσιο επιτόκιο.

Το ΣΕΠΠΕ αντικατοπτρίζει υπό τη μορφή ποσοστού επί τοις εκατό τη συνολική, σε ετήσια βάση, επιβάρυνση που θα έχει ο δανειολήπτης από μία συγκεκριμένη πιστωτική σύμβαση (δάνειο ή κάρτα). Ετσι, τον βοηθάει να συγκρίνει εναλλακτικές προτάσεις δανειοδότησης, να επιλέξει την πίστωση που θεωρεί πλέον συμφέρουσα, που συνήθως είναι αυτή με το χαμηλότερο ΣΕΠΠΕ, και να αποφεύγει την υπερχρέωση, ενισχύοντας έτσι και τον ανταγωνισμό μεταξύ των τραπεζών.

Οι υποχρεώσεις των τραπεζών

Οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες από το νόμο να ενημερώνουν τους ενδιαφερόμενους, τόσο στα καταστήματά τους κατά τη διάρκεια της προσυμβατικής ενημέρωσης, όσο και τηλεφωνικώς, μέσω των εξειδικευμένων τηλεφωνικών κέντρων που διαθέτουν, για το ετήσιο πραγματικό κόστος των προϊόντων τους.

Επιπλέον, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία υποχρεούνται να έχουν ανηρτημένους στα καταστήματά τους πίνακες, στους οποίους να αναφέρεται το ΣΕΠΠΕ των καταναλωτικών δανείων για πίστωση 3.000 ευρώ και εξόφληση σε ένα χρόνο. Το συγκεκριμένο ποσό είχε επιλεγεί πριν από την απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης και των ορίων δανεισμού στη χώρα μας και δεν έχει αλλάξει έκτοτε.

Σε κάθε περίπτωση οι τράπεζες πρέπει σε γραπτές ή μέσω ηλεκτρονικών μέσων διαφημίσεις ή σε προσφορές καταναλωτικών δανείων, να δίνουν στον καταναλωτή ποσοτικές πληροφορίες σχετικά με το κόστος του παρεχομένου δανείου. Δηλαδή θα πρέπει η σχετική ενημέρωση να περιλαμβάνει τουλάχιστον το ποσό του δανείου, τον αριθμό και τη συχνότητα των δόσεων, το ετήσιο επιτόκιο και το Συνολικό Ετήσιο Πραγματικό Ποσοστό Επιβάρυνσης (ΣΕΠΠΕ).

Το χαμηλό επιτόκιο δε σημαίνει φθηνό δάνειο

Στον πίνακα που παρατίθεται, παρουσιάζονται τα ονομαστικά επιτόκια και το ΣΕΠΠΕ των καταναλωτικών δανείων που προσφέρουν οι εμπορικές τράπεζες. Η μεγάλη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ονομαστικών και των πραγματικών επιτοκίων καταδεικνύει ότι τα πρώτα δεν αποτελούν ασφαλές μέτρο σύγκρισης ομοειδών προϊόντων, καθώς το συνολικό κόστος δανεισμού επηρεάζεται και από τα έξοδα που χρεώνει η κάθε τράπεζα, τα οποία ποικίλουν.