Αυτό συμβαίνει διότι οι ασφαλιστικές χρησιμοποιούν διάφορα «τρυκ», άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε αδικαιολόγητα, με τα οποία περιορίζουν την ευθύνη τους έναντι των ασφαλισμένων και αρνούνται μετά την επέλευση ενός «φαινομενικά» καλυπτομένου κινδύνου να καταβάλουν τη σχετική αποζημίωση.

Τα τρυκ αυτά έχουν τη μορφή εξαιρέσεων σε ορισμένες καλύψεις, ή διαχωρισμού των αιτιών που μπορεί να προκαλέσουν έναν κίνδυνο. Η κάθε ασφαλιστική εταιρεία μπορεί να δημιουργήσει τις δικές της εξαιρέσεις, τόσο στην υποχρεωτική ασφάλιση όσο και στη συμπληρωματική.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα προγράμματα δύο διαφορετικών εταιρειών, τα οποία εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι προσφέρουν τις ίδιες καλύψεις, στην πραγματικότητα να παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές. Αυτές οι διαφοροποιήσεις μπορούν να γίνουν αντιληπτές μόνο στα «ψιλά γράμματα» των ασφαλιστηρίων συμβολαίων, δηλαδή στους αναλυτικούς όρους, στους οποίους αναγράφονται οι εξαιρέσεις που ορίζει η κάθε εταιρεία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η «αστική ευθύνη προς τρίτους», δηλαδή η κάλυψη των ζημιών που προκαλεί το ασφαλισμένο όχημα σε τρίτους και η οποία περιλαμβάνεται στην υποχρεωτική ασφάλιση. Στην προκειμένη περίπτωση, αρκετοί κάτοχοι ΙΧ θεωρούν λανθασμένα ότι όποια ζημιά και αν προκαλέσουν σε τρίτους η εταιρεία θα τους καλύψει.

Η αλήθεια είναι ότι η πλειονότητα των ασφαλιστικών εταιρειών περιέχει στα βασικά προγράμματα μόνο τις ζημιές που συνιστούν αποτέλεσμα σύγκρουσης με άλλο όχημα. Αν το ασφαλισμένο όχημα προκαλέσει ζημιές λόγω διαρροής υγρών ή όταν βρίσκεται σε χώρους στάθμευσης ή σε πλοίο, η εταιρεία δεν θα τις καλύψει αν δεν έχει καταβληθεί από τον ασφαλισμένο πρόσθετο ασφάλιστρο για καθέναν από τους παραπάνω κινδύνους.

Συμπληρωματική ασφάλιση αποτελεί και η αστική ευθύνη πυρκαϊάς. Π.χ. αν κάποιος έχει παρκάρει το αυτοκίνητό του και για οποιονδήποτε λόγο αυτό πάρει φωτιά και προκαλέσει ζημιές σε παραπλεύρως σταθμευμένα αυτοκίνητα ή σε διπλανά κτίρια, μόνο με τη συγκεκριμένη ασφάλιση η εταιρεία θα αποζημιώσει για λογαριασμό του τις ζημιές των τρίτων.

Τέλος, δεν καλύπτονται ζημιές που προκαλούνται σε τρίτους όταν αυτές προέλθουν από αντικείμενο που μεταφέρει με το αυτοκίνητό του ο οδηγός που ευθύνεται. Π.χ. αν κάποιος μεταφέρει σωλήνες που προεξέχουν και προκληθούν από αυτές ζημιές σε τρίτα αυτοκίνητα, δεν θα καλυφθούν από την ασφαλιστική εταιρεία. Για την κάλυψή τους απαιτείται η καταβολή πρόσθετου ασφαλίστρου.

Οι συμπληρωματικές καλύψεις

Η συμπληρωματική ασφάλιση των ζημιών του ιδίου του αυτοκινήτου περιλαμβάνει σημαντικές εξαιρέσεις που διαφοροποιούνται από εταιρεία σε εταιρεία και πρέπει να προσεχθούν ιδιαιτέρως από τους καταναλωτές. Συγκεκριμένα:

1. Κάλυψη ιδίων ζημιών.

Η μεικτή ασφάλιση, όπως ονομάζεται, καλύπτει τις ζημιές του ασφαλισμένου αυτοκινήτου που προκαλούνται από σύγκρουση, πρόσκρουση, εκτροπή, ανατροπή και κατάπτωση αυτού. Δεν καλύπτονται όμως ζημιές σε μη συνήθη εξαρτήματα και πρόσθετο εξοπλισμό του αυτοκινήτου (π.χ. αεροτομές, σπόιλερ), διότι για αυτά χρειάζεται ειδική συμφωνία, καθώς και φυσιολογικές φθορές λόγω χρήσης.

Επίσης δεν καλύπτονται ζημιές που προκαλούνται από οδηγό ο οποίος δεν είναι ο νόμιμος κάτοχος του αυτοκινήτου. Ορισμένες εταιρείες εξαιρούν τις ζημιές στα ελαστικά του αυτοκινήτου ή ζημιές που έγιναν σε δρόμο όπου απαγορεύεται από τις αρχές η κυκλοφορία. Εξάλλου, όταν το αυτοκίνητο είναι κάμπριο πρέπει να γίνει ειδική συμφωνία για την κουκούλα.

2. Υλικές ζημιές από ανασφάλιστο όχημα.

Η εταιρεία καλύπτει τις ζημιές που προκαλούνται από ανασφάλιστο όχημα, ο οδηγός του οποίου είναι υπαίτιος του τροχαίου. Βασική προϋπόθεση για την καταβολή της αποζημίωσης είναι το συμβάν να έχει καταχωρισθεί σε δημόσια έγγραφα, π.χ. αντίγραφο δελτίου συμβάντος από την Αστυνομία, ποινική δικογραφία.

3. Ασφάλιση Ολικής Κλοπής.

Καλύπτεται η ολική απώλεια του ασφαλισμένου αυτοκινήτου που έχει κλαπεί με την προϋπόθεση ότι η απώλεια δηλώθηκε στην Αστυνομία