Η φορολογία δηλαδή αυξανόταν με γεωμετρική πρόοδο την περίοδο που τα εισοδήματα συρρικνώνονταν σημαντικά, οδηγώντας σε διακοπή δεκάδων χιλιάδων μισθώσεων (κατοικιών και επαγγελματικών χώρων), που έπαψαν να αποδίδουν έσοδα στους ιδιοκτήτες τους ή σε αναπροσαρμογή των μισθωμάτων τους, σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα. 

Βάσει των στοιχείων που παρουσίασε σε εκδήλωση στην Πάτρα ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων, οι εισπράξεις του κρατικού προϋπολογισμού από φόρους στην ακίνητη περιουσία άρχισαν να «τραβούν την ανηφόρα» ακριβώς την περίοδο που η κτηματαγορά «έπαιρνε τον μακρύ κατήφορο της ακινησίας».

Συγκριμένα, τα έσοδα από φόρους ακινήτων είναι:

2010: €487 εκ. 

2011: €1,172 δις 

2012: €2,857 δις 

2013: €2,784 δις (εκτίμηση) 

2014: €3,937 δις (πρόβλεψη). 

Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Στράτος Παραδιάς, επεσήμανε ότι «η εκτός πάσης λογικής φορολογική επιβάρυνση των ιδιοκτητών ακινήτων, υλοποιήθηκε σε περίοδο που η μισθωτική αγορά έχει καταρρεύσει, χιλιάδες ακίνητα ακόμη και σε εμπορικούς δρόμους παραμένουν ξενοίκιαστα, τα ενοίκια μειώνονται διαρκώς (όταν εισπράττονται), οι αγοραπωλησίες ακινήτων έχουν πρακτικά ανασταλεί και οι ιδιοκτήτες στερούνται της δυνατότητας να εκχωρήσουν μέρος της περιουσίας τους στο Δημόσιο έναντι υφιστάμενων ή μελλοντικών υποχρεώσεων προκειμένου να αποφύγουν τον κίνδυνο φυλάκισης για χρέη προς το Δημόσιο». 

Όπως τονίστηκε στην εκδήλωση, πέραν του «ασήκωτου φορο-λογαριασμού», μέσω «χαρατσιού», ΦΑΠ και Ενιαίου Φόρου, από την Πρωτοχρονιά  του 2014 τίθεται σε εφαρμογή σειρά «επαχθών» μέτρων για τους ιδιοκτήτες, τους αγοραστές κα τους πωλητές ακινήτων, όπως η επιβολή φόρου υπεραξίας, η υιοθέτηση «πόθεν έσχες», βάσει των εξωπραγματικών αντικειμενικών αξιών που εξακολουθούν να ισχύουν κ.α. 

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ΠΟΜΙΔΑ, οι αλλαγές που αφορούν τους αγοραστές ακινήτων είναι: 

-Επιβολή «διπλού» ετήσιου φόρου στα ακίνητα, με ποινικοποιημένη την αδυναμία εξόφλησης του, 

-«Πόθεν έσχες» επί των (ως και 40% υψηλότερων) αντικειμενικών αξιών κι όχι των πραγματικών εμπορικών τιμών,

-Αναγκαστική φορολόγηση των ανείσπρακτων μισθωμάτων, λόγω κατάργησης (με τον νέο ΚΦΕ) της δυνατότητας εκχώρησης τους στο Δημόσιο, 

-Αυτοτελής φορολόγηση ενοικίων (11% ως €12.000-33% για το υπερβάλλον ποσό). 

Οι αλλαγές που αφορούν τους πωλητές ακινήτων είναι: 

-Επιβολή φόρου υπεραξίας 15%, που θα επιβαρύνει ιδιαίτερα όσους απέκτησαν το πωλούμενο ακίνητο προ του 2007, από ιδιοκατασκευή ή  αντιπαροχή, 

-Φορολογική αντιμετώπιση ως «επαγγελματία», όποιου πωλητή πραγματοποιεί τρεις πωλήσεις ακινήτων εντός μιας διετίας. 

Στον αντίποδα, θετικές, σε περίπτωση υιοθέτησης τους, κρίνονται από την ΠΟΜΙΔΑ τρεις προτάσεις που βρίσκονται «στο τραπέζι» και αφορούν:

-Μείωση σε 3% του φόρου μεταβίβασης από 8%-10% σήμερα, 

-Απελευθέρωση νέων εμπορικών μισθώσεων, 

-Χορήγηση άδειας παραμονής, με αγορά ακινήτου αξίας €250.000 και άνω.

Κύριος ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Καθηγητής του Τμήματος Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης κ. Διονύσιος Χιόνης, αντιπρόεδρος του Δ.Σ της ΠΟΜΙΔΑ, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Η μείωση της φορολογίας ως μοχλός για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και την ανάκαμψη της κτηματαγοράς». Ο κ. Χιόνης τόνισε ότι η αγορά ακινήτων αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της οικονομικής ανάπτυξης και ότι η δημοσιονομική προσέγγιση των θεμάτων της ακίνητης περιουσίας αφαιρεί την οποιαδηποτε αναπτυξιακή της συμβολή. «Εκτός της αναπτυξιακής συνεισφοράς η φορολογική μεταχείριση της ακίνητης περιουσίας ενέχει και το στοιχείο της αδικης φορολογικής επιβάρυνσης εφόσον η συνολική συνεισφορά των ακινήτων μεταξύ των ετών 2009 και 2012 τετραπλασιάστηκε», σημείωσε.

Ο Φορολογικός Σύμβουλος της ΠΟΜΙΔΑ και του Δ.Σ.Α. δικηγόρος κ. Ευστάθιος Μπακάλης επεσήμανε ότι οι δυνατότητες δικαστικής προστασίας των ιδιοκτητών που αδυνατούν να καλύψουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις είναι περιορισμένες, για σειρά λόγων στους οποίους περιλαμβάνεται η αδυναμία αμφισβήτησης των αντικειμενικών αξιών αφού δεν υπάρχουν άλλα αποδεκτά συγκριτικά στοιχεία, το γεγονός ότι η δικάσιμος στα φορολογικά δικαστήρια προσδιορίζεται μετά από 5-7 χρόνια, χωρίς στο μεταξύ να αναστέλλεται η υποχρέωση πληρωμής των φόρων, κ.α. Σημείωσε ακόμη ότι σε άλλες ευρωπαικές χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία τα Δικαστήρια έχουν αποφανθεί οτι δεν νοείται φόρος κατοχής στην περιουσία χωρίς εισοδηματικά κριτήρια, σε αντίθεση με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το «χαράτσι» της ΔΕΗ.