Ειδικότερα, το Β΄ Τμήμα του ΣτΕ με τις υπ΄ αριθμ. 2238 και 2339/2018 αποφάσεις του (πρόεδρος, η αντιπρόεδρος Μαίρη Σάρπ) έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η αναδρομική φορολόγηση των επισφαλών απαιτήσεων και για το λόγο αυτό παρέπεμψε το θέμα στην Ολομέλεια του ΣτΕ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι επισφαλής θεωρείται μια απαίτηση η οποία αφορά πιστωτικό τιμολόγιο με συμφωνία καταβολής στο μέλλον. Η εταιρία που κόβει το τιμολόγιο αναλαμβάνει το επιχειρηματικό ρίσκο ότι μπορεί και να μην εισπράξει ποτέ το τιμολόγιο, καθώς η εταιρεία που τα παρέλαβε αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Εάν το τιμολόγιο εξοφληθεί μέσα στις επόμενες οικονομικές χρήσεις, τότε το ποσό του τιμολογίου υπόκειται κανονικά σε φόρο.

Εάν δεν εξοφληθεί  γιατί π.χ η επιχείρηση που είχε παραλάβει το εμπόρευμα έκλεισε,  τότε η Δ.Ο.Υ. φορολογεί το ποσό του τιμολογίου αναδρομικά, αυτοτελώς, με συντελεστή 25%.

Σημειώνεται ότι η μια από τις Ανώνυμες Εταιρείες που είχε προσφύγει στο ΣτΕ κατά του υπουργείου Οικονομικών είχε επισφαλείς απαιτήσεις ύψους 678.409 ευρώ και φορολογήθηκε αυτοτελώς αναδρομικά, έτσι κλήθηκε να καταβάλει φόρο 169.601 ευρώ.

Η εταιρεία είχε καταθέσει δήλωση επιφύλαξη στην σχετική πράξη της Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης η οποία όμως απορρίφθηκε. Η επιφύλαξη απορρίφθηκε από την Δ.Ο.Υ. με το αιτιολογικό ότι η επισφαλής απαίτησης, δεν αποτελεί αναδρομική φορολόγηση, αλλά φορολόγηση καθαρού εισοδήματος.