Ειδικότερα, ο Σύνδεσμος αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση:
''Ο Ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης (Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ΔΝΤ), στόχο έχει την συνέχιση του δανεισμού και την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους της χώρας με χαμηλά spreads. Μετά τις δυσμενείς εξελίξεις των διεθνών αγορών εις βάρος της Ελλάδος, ο μηχανισμός καθίσταται αναπόφευκτος και απαραίτητος, πρέπει δε να ενεργοποιηθεί το συντομότερο δυνατόν.
Η συμμετοχή του ΔΝΤ, αφού δεν απεφεύχθη, δεν είναι κατ’αναγκη καταστροφική υπό την προϋπόθεση ότι τα επι πλεον μέτρα σταθεροποίησης, που θα προταθούν, θα στηριχτούν κατά κύριο λόγο:
- στην μείωση της κρατικής δαπάνης-σπατάλης
- στην διεύρυνση της φορολογικής βάσης με ταυτόχρονη σύλληψη της φοροδιαφυγής
Τα προαναφερόμενα μέτρα πρέπει να ενταχθούν σε ένα νέο μίγμα σταθεροποιητικής και αναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής το οποιο θα περιλαμβάνει:
- σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο: μέτρα ανάταξης της οικονομικής δραστηριότητας για να σταματήσει η ραγδαία αύξηση της ύφεσης η οποία οδηγεί σε μείωση φορολογικών εσόδων, κλείσιμο επιχειρήσεων και ανεργία, και
- σε μέσο- μακροπρόθεσμο επίπεδο: μέτρα ανάπτυξης του παραγόμενου πλούτου της χώρας με αύξηση της παραγωγικής βάσης και στόχο την αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης
Τα αναπτυξιακά κεφάλαια τα οποία θα απαιτηθούν για την πραγματοποίηση του προγράμματος πρέπει να είναι μηδενικού η χαμηλού δημοσιονομικού κόστους (όπως πχ κεφάλαια από ΕΣΠΑ για έργα παραχώρησης-ΣΔΙΤ, αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, ενεργοποίηση έργων για νέους οδικούς άξονες, κλπ ).
Πρέπει η Κυβερνηση να κατανοήσει ότι, για το μίγμα βραχυπρόθεσμων και μακροπροθέσμων αναπτυξιακών μέτρων την εκπόνηση, εφαρμογή και αποκλειστική ευθύνη έχει η ίδια και όχι η Ε.Ε. η το ΔΝΤ. Σημειωτέον δε ότι τα μέτρα ανάταξης και ανάπτυξης της οικονομικής δραστηριότητας δεν είναι αντίθετα αλλά συμπληρωματικά και επιβοηθητικά στα μέτρα μείωσης του ελλείμματος και σταθεροποίησης του δημόσιου χρέους.
Η σταθεροποίηση του χρέους και η μείωση του δημοσίου ελλείμματος πρέπει να προέλθει κατά 70% από την μείωση των κρατικών δαπανών, και κατά 30% από την σύλληψη της φοροδιαφυγής. Δεν πρέπει να επιβληθούν νέα φοροεισπρακτικά μέτρα στους ιδίους οι οποίοι κατά πάγια τακτική καλούνται και πληρώνουν όπως μισθωτοί, ιδιοκτήτες ακινήτων και οργανωμένες επιχειρήσεις. Γεγονός που θα λάβει χώρα με το νέο φοροεισπρακτικό νόμο, διότι οι νέοι φόροι θα προσθέσουν λιγότερα έσοδα από όσα χάνονται από το παλαιό φορολογικό καθεστώς λόγω μείωσης της οικονομικής δραστηριότητας και αύξησης της τάσης για φοροδιαφυγή. Οι φόροι διώχνουν πάντα τους φόρους.
Εξάλλου οι μεταβολές μισθών στην ιδιωτική οικονομία, αυξήσεις ή μειώσεις, ρυθμίζονται από την προσφορά και ζήτηση στην αγορά εργασίας, αποτελούν θέμα ελεύθερης διαπραγμάτευσης μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών και τελούν υπό την αβεβαιότητα της συνεχούς απασχόλησης σε αντίθεση με το δημόσιο τομέα όπου επικρατεί η βεβαιότητα της μονιμότητας. Δεν μπορούν κατά συνέπεια να ρυθμιστούν με κανονιστικές διατάξεις και εντολές άνωθεν.
Η οποιαδήποτε πρόταση κατάργησης εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομεα σε μια προσπάθεια βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας και διατήρησης της απασχόλησης μπορεί να προταθεί και να γίνει αποδεκτή αποκλειστικά και μόνον από τους εργαζομένους.
Όσες επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην πληρωμή του ισχύοντος μισθολογίου θα αναγκαστούν η να διατηρήσουν μέρος των θέσεων εργασίας, η να πτωχεύσουν καταργώντας έτσι όλες τις θέσεις εργασίας, με συνέπεια και στις δυο περιπτώσεις την αύξηση της ανεργίας.''