Όπως είναι γνωστό, το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης με δύο αποφάσεις του (943-944/2011) καταδίκασε τον Ψωμιάδη σε φυλάκιση ενός έτους με τριετή αναστολή για παράβαση καθήκοντος. Στη συνέχεια ο Ψωμιάδης τέθηκε σε κατάσταση αργίας από τα καθήκοντά του.

Στην προσφυγή του ο Ψωμιάδης υποστηρίζει ότι σύμφωνα με τον Καλλικράτη (Ν. 3852/2010) η αργία και η έκπτωση επιβάλλεται σε περιφερειακό ή δημοτικό άρχοντα λόγω της ποινικής εμπλοκής του κατά τη διάρκεια της τρέχουσας ή προηγούμενης θητείας του.

Αντίθετα, εάν το αιρετό όργανο της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν έχει επανεκλεγεί στο ίδιο αξίωμα, δεν είναι δυνατή η επιβολή της αργίας από το νέο αξίωμά του. Δηλαδή, δεν μπορεί να τεθεί σε αργία περιφερειάρχης ή δήμαρχος για αδικήματα που αφορούν σε προηγούμενη θητεία του ως νομάρχης.

Έτσι, υπογραμμίζει, μετά τη λήξη της θητείας του ως νομάρχη (αξίωμα που πλέον δεν κατέχει) η Πολιτεία δεν μπορεί να το τιμωρήσει γιατί δεν κατέχει, ούτε έχει επανεκλεγεί, νομάρχης αλλά αντίθετα έχει εκλεγεί περιφερειάρχης.

Υποστηρίζει ακόμη ότι το μέτρο της αργίας που τέθηκε είναι «κρυπτοποινή», κάτι που είναι αντίθετο στις συνταγματικές επιταγές (άρθρο 7) και στην ΕΣΔΑ, καθώς για το ίδιο αδίκημα συσσωρεύονται μία διοικητική ποινή και μία εγκληματική ποινή. Δηλαδή επιβάλλεται δεύτερη ποινή για την ίδια πράξη.

Τέλος επισημαίνει ότι υπάρχει παραβίαση της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας που αναφέρει ότι δεν επιτρέπεται να τεθεί σε αργία περιφερειάρχης λόγω πρωτοβάθμιας απόφασης που εξεδόθη σε χρόνο κατά τον οποίο δεν είχε αρχίσει η θητεία του ως περιφερειάρχη.