«Η ζωή του λαού κάθε μέρα κάνει άλματα προς τα πίσω. Παίρνουν πίσω όχι μόνο δικαιώματα που κατακτήθηκαν βήμα-βήμα με αδιάκοπους αγώνες και αίμα αλλά μας γυρνούν στην εποχή του μαστίγιου, στην ασταμάτητη δουλειά ήλιο με ήλιο. Στο 2012 συζητούν για κατάργηση του 8ωρου, για 13 ώρες δουλειάς την ημέρα για ζωή-σκλαβιά.

Ο «νέος αέρας» που δήθεν φυσούσε στην Ευρώπη μας φέρνει αγκαλιά με την πιο σκληρή δέσμη μέτρων.

Έχουμε μια κυβέρνηση αδίστακτη που είναι γερά δεμένη στο άρμα των μονοπωλιακών ομιλών και η επίθεση αποδεικνύεται στην πράξη πως  δε μπορεί να σταματήσει ούτε με συνθήματα ούτε με μεγαλοστομίες και φλυαρίες.

Είναι πόλεμος και στον πόλεμο χρειάζεται καθαρή ταξική στάση, οργάνωση, αντοχή, θυσίες. Όσο οι εργάτες θα αφήνουν στην άκρη τη δύναμη τους, το δίκιο δε θα γίνεται νόμος»