Η ΓΣΕΕ και οι 4 εργοδοτικές οργανώσεις υπέγραψαν τη Νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που θα διερκέσει από 1/1/2014 έως 31/12/2014. Αναλυτικότερα, η νέα ΕΓΣΣΕ, μεταξύ άλλων, προβλέπει:

• Διατήρηση του επιδόματος γάμου μέχρι το τέλος του 2014,  για τους αμειβόμενους με τα κατώτατα όρια στις επιχειρήσεις- μέλη του ΣΕΒ, της ΓΣΕΒΕΕ, της ΕΣΕΕ και του ΣΕΤΕ- ως “θεσμικό όρο".
• Επαναδιαπραγμάτευση των μισθολογικών όρων και των προσαυξήσεων των τριετιών στην περίπτωση κατά την οποία αρθεί η απαγόρευση που ισχύει με βάση το Μνημόνιο.
• Υποχρεωτική χορήγηση σε όλες τις επιχειρήσεις (μέλη και μη μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων) μειωμένου ωραρίου στον πατέρα σε περίπτωση που η σύζυγος έχει γεννήσει και είναι αυτοαπασχολούμενη. Στην περίπτωση που και οι 2 γονείς είναι μισθωτοί, με κοινή τους δήλωση καθορίζουν ποιος θα κάνει χρήση της άδειας, εκτός αν δηλώσουν τα χρονικά διαστήματα που ο καθένας κάνει χρήση. 

Βέβαια, στη σύμβαση δεν υπάρχει άμεση αναφορά στο επίδομα γάμου ούτε στις τριετίες, οι οποίες ωστόσο ρυθμίζονται πλέον από το κράτος. Για την ακρίβεια, οι εργοδοτικές οργανώσεις αρνήθηκαν να περιγράψουν ρητά τους θεσμικούς όρους, με βασικό επιχείρημα πως "όλοι οι θεσμικοί όροι εργασίας που θεσπίσθηκαν με τις προηγούμενες Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. και τις αντίστοιχες Διαιτητικές Αποφάσεις, όπως ίσχυαν κατά τη διαδοχή τους, αποτελούν ενιαίο σύνολο και εξακολουθούν να ισχύουν".  

Στον αντίποδα, σχετικές ανησυχίες εκφράζονται από την πλευρά των εργατολόγων που φοβούνται πως οι "ασάφειες" της νέας Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρά πρακτικά προβλήματα. Αρχικά, σε δικαστικό επίπεδο μπορεί να αμφισβητηθεί η διατήρηση θεσμικών όρων με απλή παραπομπή σε προηγούμενες συμβάσεις. Επιπλέον, θεωρούν πως τα σενάρια όλα είναι πιθανά, αναφορικά με το επίδομα γάμου, από τη στιγμή που δεν είναι υποχρεωτικό σε επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη των οργανώσεων και υπογράφουν ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις. Σχετικά με τα επιδόματα εορτών, αυτά μπορεί μεν να απέκτησαν θεσμική διάσταση μετά την αμφισβήτησή τους αλλά ένας νόμος μπορεί να τα καταργήσει ανά πάσα στιγμή, όπως στην περίπτωση των εργαζομένων του δημοσίου και των συνταξιούχων.

Τέλος,  υποστηρίζουν πως δεν είναι δυνατόν να συγκαταλέγονται οι τριετίες στους θεσμικούς όρους, αφού είναι “παγωμένες” και μπορούν να τροποποιούνται δια νόμου (όπως και τα νομοθετημένα κατώτατα όρια), παρά την αντίθετη επιθυμία των κοινωνικών εταίρων.