Και τούτο διότι, το εν λόγω Πρωτόκολο στοχεύει στο «να διευκολύνει την ταχεία, συντονισμένη και αποτελεσματική εφαρμογή ορισμένων πτυχών απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για τους ξένους τρομοκράτες μαχητές».

Κύρια δε για τις πτυχές αυτών των αποφάσεων, που σχετίζονται με την αποτροπή και τη ματαίωση των αναχωρήσεων ξένων τρομοκρατών μαχητών και την προώθηση μια κοινής αντίληψης και αντιμετώπισης, όσον αφορά τα αδικήματα που συνδέονται με ξένους τρομοκράτες μαχητές.

Το Πρωτόκολλο που υπέγραψε στο άψε σβήσε η Ελλάδα, έχει στόχο «να διευκολύνει γενικότερα τις έρευνες και τη δίωξη πράξεων προπαρασκευαστικού χαρακτήρα που ενδέχεται να οδηγήσουν στη διάπραξη τρομοκρατικών εγκλημάτων και να διευκολύνει τη διεθνή συνεργασία μέσω της ενισχυμένης ανταλλαγής πληροφοριών».

Με την ίδια προθυμία, επισημαίνουν οι διπλωματικοί παρατηρητές στο Στρασβούργο, η Ελλάδα, δια χειρός της τότε υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη, είχε υπογράψει ανάλογη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους στην Νέας Υόρκη το 2001.

Ωστόσο, τονίζουν οι διπλωματικοί παρατηρητές, προκαλεί απορίες η πρωτοβουλία του Συμβουλίου της Ευρώπης, να θέσει προς υπογραφή στις ευρωπαΪκές κυβερνήσεις των κρατών-μελών του Οργανισμού, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ένα τέτοιο Πρωτόκολλο, αγνοώντας έρευνες και αποφάσεις του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με βάση τις οποίες αποδείχθηκε ότι η αποδοχή των προηγούμενων αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οδήγησε σε μαζική καταρράκωση της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου σ’ όλη την Ευρώπη και στον κόσμο.

Νίκος Ρούσσης

Στρασβούργο