Πέρα, ωστόσο, από τον τυπικόν της καταδίκης και της επιδίκασης αποζημίωσης, εκείνο που μεταφράζεται ως ηχηρό χαστούκι στις παρειές των ελληνικών αρχών, είναι το σκεπτικό της απόφασης του Δικαστηρίου, μέσα από το οποίο αναδύεται το αλαλούμ των αστυνομικών και δικαστικών αρχών, στην αντιμετώπιση προσφύγων και αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα.

Ο Κχάν Αμαντού μπήκε παράνομα στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2010 και συνελήφθη από συνοριοφύλακες, κλείσθηκε τρεις ημέρες στο κρατητήριο, με εντολή του επικεφαλής της Αστυνομίας στην Ορεστιάδα και τέθηκε σε σειρά προτεραιότητας για απέλαση, παρόλο που είχε υποβάλλει αίτηση για χορήγηση ασύλου.

Ο Αμαντού παρέμεινε κρατούμενος μέχρι και τις 20 Σεπτεμβρίου 2010, χωρίς να έχει ακόμη αποφασισθεί η απέλαση του, ημέρα που το επαρχιακό δικαστήριο τον καταδίκασε σε φυλάκιση τριών μηνών και του επέβαλλε πρόστιμο 1.500 ευρώ, για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα.

Την επόμενη ημέρα της καταδίκης του, τον έστειλαν στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής και από κεί στο κέντρο κράτησης Ασπροπύργου.

Στις 12 Νοεμβρίου 2010 τον άφησαν ελεύθερο και του χορήγησαν κάρτα «αιτούντα άσυλο» και τον εγκατέλειψαν στην τύχη του, να περιφέρεται άστεγος μέχρι τις 13 Μαρτίου ...2012, όπου απορρίφθηκε η αίτηση του για χορήγηση ασύλου στην Ελλάδα.

Στην προσφυγή του ο Αμαντού, κατήγγειλε τις ελληνικές αρχές για παράνομη κράτηση, για το γεγονός ότι δεν του δόθηκε το δικαίωμα νομικής αμφισβήτησης της νομιμότητας της κράτησης του και κυρίως, για τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και διαβίωσης που του επεφύλαξαν οι ελληνικές αρχές σ’ όλα τα στάδια της «φιλοξενίας» του στην Ελλάδα.

Κατήγγειλε επίσης ότι είχε περιέλθει σε κατάσταση πλήρους ένδειας, για μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά από την απελευθέρωσή του.!

Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποδέχθηκε, σήμερα, όλες του τις καταγγελίες, σημειώνοντας στην απόφαση του ότι, η όλη «Οδύσσεια» που πέρασε ο Αμαντού στην Ελλάδα, συνιστούσε απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση και γι’ αυτό την καταδίκασε.

Νίκος Ρούσσης - Στρασβούργο