Αφιέρωσε όπως συνηθίζει τη νίκη στον νεκρό πατέρα του, κοιτώντας τους ουρανούς και με βλέμμα υγρό από συγκίνηση, στάθηκε έπειτα στο βάθρο του πρώτου, αντικρύζοντας την έπαρση της ελληνικής σημαίας.
Ο 25χρονος χρυσός Ολυμπιονίκης στο Ρίο βραβεύτηκε την Παρασκευή (25/11), στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο Επιστημονικού Αθλητικού Συνεδρίου. Εκεί όπου υπομονετικά δέχτηκε το στενό μαρκάρισμα θαυμαστών του (μικρών και μεγάλων), για πολλές selfie φωτογραφίες και εξομολογήθηκε τις σκέψεις και τους στόχους του στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για τα σημάδια που του άφησε η κατάκτηση της κορυφής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το πόσο «πεινασμένος» αγωνιστικά παραμένει, αλλά και την ενόχλησή του για όσους δε σέβονται εθνικά σύμβολα, όπως είναι η ελληνική σημαία.
Έχοντας κατακτήσει τα πάντα, σε Πανευρωπαϊκό, Παγκόσμιο και από τον περασμένο Αύγουστο και σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων, εύλογα αναρωτιέται κανείς αν για τον Λευτέρη Πετρούνια υπάρχει αγωνιστικός κορεσμός. Την απάντηση έδωσε ο ίδιος με κατηγορηματικό τρόπο.
«Όχι! Είμαστε ένα μήνα πριν μπει το 2017, έχει ξεκινήσει, σχεδόν επίσημα, θα έλεγα, η καινούργια τετραετία. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, δεν είμαι τίποτα! Ξεκινάμε από το μηδέν. Δεν είμαι ούτε Ολυμπιονίκης, ούτε Παγκόσμιος Πρωταθλητής, ούτε πρωταθλητής Ευρώπης και ξεκινάμε από την αρχή για να πετύχουμε ξανά τους στόχους μας. Αυτό είναι, θεωρώ, που σε κρατάει για να συνεχίζεις και να κάνεις repeat. Όταν, πρώτα ο Θεός, κερδίσω ξανά το Ευρωπαϊκό, δε θα σκέφτομαι στο επόμενο πρωτάθλημα πως έχω κερδίσει τρία Ευρωπαϊκά, θα σκέφτομαι πως είμαι και πάλι στην αρχή. Έτσι είναι ο τρόπος που σκέφτομαι!».
Στο ερώτημα, τι είναι ευκολότερο, να διαχειριστεί, την επιτυχία ή την αποτυχία, η απάντησή του ήταν το ίδιο κρυστάλλινη.
«Το κάθε τι έχει τη δική του δυσκολία και διαχείριση, τα δικά του μαθήματα. Θεωρώ πως πρέπει να περάσεις από την αποτυχία, για να φτάσεις στην επιτυχία. Η επιτυχία είναι νομίζω πιο δύσκολο κομμάτι, γιατί πρέπει να συνεχίσεις να αποδεικνύεις πως καλώς βρίσκεσαι εκεί, πως καλώς θεωρείσαι Ολυμπιονίκης και κουβαλάς κάποιους τίτλους. Όταν κουβαλάς τίτλους, συμμετέχεις σε έναν αγώνα και πέφτουν τα βλέμματα πάνω, σε συνδυασμό με το ότι θέλω να συνεχίσω να σηκώνω τη σημαία της χώρας μου ψηλά, είναι για μένα ένα έξτρα βάρος. Η διάρκεια και διατήρηση της επιτυχίας και των τίτλων, είναι δυσκολότερο έργο από το να έχεις να αντιμετωπίσεις την αποτυχία. Η αποτυχία σε στεναχωρεί, αλλά έχει μόνο να σου μάθει. Αν είσαι ένας δυνατός χαρακτήρας και για να κάνεις γυμναστική, είσαι δυνατός χαρακτήρας, γονατίζεις και σηκώνεσαι ξανά πιο δυνατός».