Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε συνταγματική τη σχετική υπουργική απόφαση, με το σκεπτικό ότι η επίμαχη εισφορά αποτελεί «τη συνέχιση της μακράς παράδοσης συμβολής των Ιερών παρεκκλησίων και εξωκκλησίων στο σχηματισμό κεφαλαίου για την καταβολή εφάπαξ βοηθήματος στους κληρικούς, ανεξαρτήτως των λοιπών επιβαρύνσεων τόσο των ίδιων όσο και των λοιπών ενοριακών και μη ναών».

Στην υπ' αριθμ. 781/2017 απόφαση αναφέρεται μεταξύ άλλων, ότι η αναγκαιότητα του μέτρου της συνεισφοράς του 50% των ακαθαρίστων εσόδων παρεκκλησίων και των εξωκκλησίων «αιτιολογείται από το νομοθέτη με βάση τον κίνδυνο διακοπής καταβολής του εφάπαξ λόγω της αδυναμίας στην οποία έχει περιέλθει το Ταμείο (ΤΠΔΥ)" καθώς και ότι "κατά την επιβολή εισφοράς για τους σκοπούς της κοινωνικής ασφάλισης, ο νομοθέτης διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια και δεν δεσμεύεται από την αρχή της ισότητας για την επιλογή εκείνων των νομικών προσώπων που θα βαρύνει η επιβαλλόμενη εισφορά, εφόσον η επιλογή του αυτή δικαιολογείται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, ενεργείται με βάση γενικά και αντικειμενικά δεδομένα και δεν καταργεί εν τοις πράγμασι τη δυνατότητά τους να εκπληρώνουν τους σκοπούς τους οποίους επιδιώκουν».