Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο «αποδέκτες του 2% από τα μαύρα ταμεία σύμφωνα με τον Σίκατσεκ ήταν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα. Χρήματα δόθηκαν σε όλα τα κόμματα αλλά κυρίως στα δύο μεγάλα». Ακόμη, ανέφερε ότι «στην πρώτη σύμβαση για τα ψηφιακά, το 1989-90, ο Ενιαίος Συνασπισμός είχε πάρει τότε λεφτά είπε ο κ. Τέλλογλου σημειώνοντας παράλληλα ότι η κατάσταση άλλαξε το 1996 καθώς για "λόγους τάξης" τα "δώρα" υπολογίζονταν  ως 10% επί του τζίρου».

Η   διαδικασία υπολογισμού γινόταν μόνο στην Ελλάδα σώμφωνα με τον κ. Τελλογλου, ενώ ως προς το 10%, το 2% το διαχειριζόταν ο Μιχάλης Χριστοφοράκος και το 8% αρχικά οι   Καραβέλας και Γεωργίου και εν  συνεχεία ο  Πρόδρομος Μαυρίδης.

«Σύμφωνα με τα όσα ακούστηκαν στη δίκη του Μονάχου, το 8% δόθηκε σε υπαλλήλους του ΟΤΕ. Εγώ έχω αμφιβολίες για αυτό γιατί από τα έγγραφα προκύπτουν και απευθείας πληρωμές , όπως για παραδειγμα αυτή του Σκαρπέλη», σημείωσε.

Ο κ. Τέλλογλου εξήγησε στους δικαστές τον ρόλο των τραπεζιτών της Dresdner Bank Λυγινού και Όσβαλντ που ήταν διαχειριστές δύο λογαριασμών της Siemens μέσω των οποίων "ξεπλενόταν" το " μαύρο χρήμα" , αλλά και τον ρόλο του Καραβέλα. "Ερχόταν ένας υπάλληλος από τη Siemens Ελλάδος στην Γερμανία και υπέβαλε αίτημα για τις προμήθειες στην Ελλάδα. Το 1998 το έκανε ο Καραβέλας που ήταν οικονομικός διευθυντής και στη συνέχεια τον διαδέχθηκε ο Αθανασιάδης.".

Παράλληλα,  ο κ. Τελλογλου αναφέρθηκε και στον Μιχάλη Χριστοφοράκο, λέγοντας: «Ο Χριστοφοράκος είχε ενημερώσει τους προϊσταμένους του στη Γερμανία ότι έδινε χρήματα στα πολιτικά κόμματα. Είχε πολύ καλές σχέσεις  με το Δ.Σ. της μητρικής  Siemens στη Γερμανία. Μάλιστα μια περίοδο συζητιόταν να αναβαθμίσουν τον Χριστοφοράκο προσφέροντάς του και καλύτερη θέση ακόμη και εκτός Ελλάδος».