Την ίδια στιγμή και η Υπάτη Αρμοστεία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον υπερπληθυσμό προσφύγων και μεταναστών κυρίως σε Λέσβο και Σάμο, με μεγαλύτερα θύματα τα παιδιά: από τα 3.320 ασυνόδευτα παιδιά στην Ελλάδα, η συντριπτική τους πλειοψηφία δηλαδή 2.129 παιδιά εξακολουθούν να ζουν μόνα τους σε κέντρα κράτησης ακόμα και σε αστυνομικές αρχές λόγω έλλειψης δομών.
Περίπου 11.850 περισσότεροι μετανάστες και πρόσφυγες ήρθαν στην Ελλάδα το 9μηνο Ιανουάριου – Σεπτεμβρίου σε σχέση με το 2017. Συγκεκριμένα στα νησιά έφτασαν 23.400 άτομα όταν πέρσι είχαν φτάσει 20.000 και από τη δίοδο του Εβρου έφτασαν στην ελληνική πλευρά το ίδιο χρονικό διάστημα 12.200 άτομα όταν πέρσι μόλις 3.770! Οι Αρχές εξετάζουν τις τάσεις αυτές, καθώς μόνο μέσα στον Σεπτέμβρη διά θαλάσσης στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου έφτασαν 4.000 και από τον Εβρο 1.400. Συνολικά μέχρι στιγμής έχουν φτάσει στην Ελλάδα 35.620 άτομα, ενώ το περσινό διάστημα 23.780.
Συναγερμός
Ωστόσο, σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία, οι χειρότερες συνθήκες –παρά τον υπερπληθυσμό και στα στρατόπεδα της ηπειρωτικής χώρας– παραμένει να διατηρούνται σε Λέσβο και Σάμο. Τον Σεπτέμβρη μεταφέρθηκαν στην ενδοχώρα 2.600 άτομα. Συγκεκριμένα 1.895 άτομα από τη Λέσβο, 394 από τη Σάμο, 114 από την Κω, 103 από τη Χίο, 89 από τη Λέρο και 7 από τη Ρόδο.
«Οι δύσκολες συνθήκες μπορούν να έχουν σοβαρές συνέπειες για την υγεία, την ασφάλεια και την προστασία των αιτούντων άσυλο, ειδικά για παιδιά και άλλα ευάλωτα άτομα. Η κυβέρνηση αύξησε τους χώρους στέγασης στην ηπειρωτική χώρα και μεταφέρθηκαν περισσότεροι άνθρωποι από τα νησιά με την υποστήριξη της Υπατης Αρμοστείας. Χρειάζονται περισσότερα για να διευκολυνθεί ο υπερπληθυσμός και να υπάρξει βελτίωση των συνθηκών. Τα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης των νησιών είναι ιδιαίτερα υπερπληθυσμιακά στη Λέσβο και στη Σάμο, όπου ζουν τέσσερις φορές περισσότεροι άνθρωποι από τον διαθέσιμο χώρο.
Σαν αποτέλεσμα, όπως αναφέρει ο Ελεύθερος Τύπος, οι πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένων πολλών εγκύων γυναικών και ηλικιωμένων, ζουν ακατάλληλα ή με σοβαρές ελλείψεις βασικών αντικειμένων ανακούφισης, όπως κιτ υγιεινής. Η απογοήτευση και το άγχος των προσφύγων αυξάνεται εν μέσω δύσκολων συνθηκών, επίσης, ως αποτέλεσμα της μακράς διαμονής τους στα κέντρα», αναφέρει η Υπατη Αρμοστεία.
«Βασίλειο του τρόμου»
Για το μεγάλο πρόβλημα των ασυνόδευτων παιδιών η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ξεκαθαρίζει ότι οι συνθήκες διαβίωσης για τα ασυνόδευτα και χωρισμένα παιδιά παραμένουν ανησυχητικές.
Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική στο ΚΥΤ της Μόριας, στη Λέσβο, όπου τα παιδιά συχνά μοιράζονται καταφύγιο με ενήλικες και στο ΚΥΤ στο Βαθύ της Σάμου, όπου παραμένει η καθορισμένη περιοχή για τα παιδιά να μην έχει ασφάλεια.
Και εν μέσω αυτών των καταγραφών από την Υπατη Αρμοστεία. ένα ακόμα δημοσίευμα, αυτό του Newsweek, καταγράφει με τα πιο μελανά χρώματα τις συνθήκες διαβίωσης οικογενειών αλλά κυρίως παιδιών στη Λέσβο.
Ως βασίλειο του τρόμου, όπου κυριαρχεί ο φόβος των σεξουαλικών επιθέσεων και βιασμών και το αίσθημα της εγκατάλειψης από τις ελληνικές Αρχές, περιγράφουν δεκάδες πρόσφυγες αλλά και γιατροί ΜΚΟ στο αμερικανικό περιοδικό τη Μόρια. Σύμφωνα με τους ξένους δημοσιογράφους, από τα μέσα Μαΐου τα κρούσματα σεξουαλικής βίας έχουν εκτοξευθεί στη Μόρια, καθώς κάθε εβδομάδα αναφέρεται και ένα νέο κρούσμα με θύματα γυναίκες, νεαρούς άνδρες και παιδιά κάτω των 18 ετών, σε δύο μάλιστα περιπτώσεις ηλικίας 5 ετών.
«Σε μια περίπτωση ένας πατέρας έφυγε για λίγο από τη σκηνή του να πάει να φέρει φαγητό κι όταν γύρισε βρήκε το παιδί του κακοποιημένο σεξουαλικά», λέει ο δρ Ντέκλαν Μπάρι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (MSF) στο Newsweek. Κι αποκαλύπτει ότι αρκετά από τα θύματα προχώρησαν σε αυτοτραυματισμό ή αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν. «Πρόκειται για αποτυχία του συστήματος», λέει.
«Είναι τραγικό. Ειδικά για τους γονείς που έρχονται εδώ ελπίζοντας ότι πήραν την κατάλληλη απόφαση για να προστατέψουν τα παιδιά τους και μετά συνειδητοποιούν “ω, Θεέ μου, ίσως έφερα τα παιδιά μου σε χειρότερο μέρος”. Οι γονείς έχουν το ένστικτο να προστατέψουν τα παιδιά τους και γι’ αυτό βρίσκονται εδώ. Να απομακρυνθούν τα παιδιά τους από τις εμπόλεμες ζώνες κι όταν φθάνουν εδώ νιώθουν ότι απέτυχαν», λέει ο δρ Μπάρι.