Ετσι, μία φαινομενικά «αθώα» διαφορά για περιουσιακά θέματα, μεταξύ των μελών μιας οικογένειας Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης, που έφθασε μέχρι τα ανώτατα επίπεδα της ελληνικής δικαιοσύνης, δεν αποκλείεται καθόλου να εξελιχθεί σε μείζον πολιτικό πρόβλημα, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και μάλιστα με την «σφραγίδα» του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η εκδίκαση της προσφυγής της Molla Sali κατά Ελλάδος, αποφασίσθηκε, στις 8 Ιουνίου 2017, να εκδικασθεί από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο και όχι από κάποιο εκ των τμημάτων του, πράγμα που ανέδειξε την σοβαρότητα αξιολόγησης αυτής της προσφυγής από την πλευρά του Δικαστηρίου.
Η προσφεύγουσα, Chatitze Molla Sali, είναι ελληνίδα υπήκοος που γεννήθηκε το 1950 και ζει στην Κομοτηνή και μετά το θάνατο του συζύγου της κληρονόμησε ολόκληρη την περιουσία του, με βάση μία διαθήκη που συνέταξε εν πλήρει διαύγεια προτού «φύγει» ο μακαρίτης.
Οι δύο αδελφές του, όμως, με το επιχείρημα ότι ο αποθανών ανήκε στην Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, προσέφυγαν στα ελληνικά δικαστήρια, ισχυριζόμενες ότι, τα της κληρονομιάς υπάγονταν στην δικαιοδοσία του Μουφτή και έπρεπε να ρυθμισθούν με βάση τον Ισλαμικό Νόμο και όχι με βάση τις διατάξεις του ελληνικού αστικού κώδικα.
Προς ενίσχυση των ισχυρισμών τους, μάλιστα, επικαλέσθηκαν τις Συνθήκες των Σεβρών και της Λωζάννης, με βάση τις οποίες, όπως υποστήριξαν ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων, στους Ελληνες πολίτες που είναι μουσουλμάνοι θα πρέπει να εφαρμόζεται ο ισλαμικός νόμος.!
Οι ισχυρισμοί τους απορρίφθηκαν από τα ελληνικά δικαστήρια και στο Εφετείο αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας ακύρωσε αυτές τις αποφάσεις και συνέστησε να επανεξετασθεί η υπόθεση από εφέτη, με το σκεπτικό ότι τα ζητήματα κληρονομιάς, εντός της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, θα πρέπει να ρυθμίζονται από τον ισλαμικό θρησκευτικό νόμο και όχι από την ελληνική νομοθεσία.
Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και το Ανώτατο Εφετείο, αποφασίζοντας ότι ο νόμος που έπρεπε να εφαρμοσθεί για την κληρονομιά του αποθανόντος συζύγου της Sali, ήταν ο ισλαμικός θρησκευτικός νόμος και όχι η σχετική ελληνική νομοθεσία.
Η Sali, αναζητώντας δικαίωση, προσέφυγε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου στις 5 Μαρτίου 2014 και το περιεχόμενο της προσφυγής της, κοινοποιήθηκε στην ελληνική κυβέρνηση στις 23 Αυγούστου 2016 με ερωτήσεις του Δικαστηρίου, που άγνωστο παραμένει αν και πως απαντήθηκαν.
Στην προσφυγή της η θιγείσα κληρονόμος υποστηρίζει πως στην περίπτωση της, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 14 της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για απαγόρευση των διακρίσεων, παραβίαση του δικαιώματος σε ακρόαση και του σχετικού άρθρου της Σύμβασης για την προστασία της ιδιοκτησίας και υπογράμμισε ότι «Εφαρμόζοντας, στην περίπτωση μου, το ισλαμικό θρησκευτικό δίκαιο και όχι την ελληνική νομοθεσία του Αστικού Κώδικα, οι ελληνικές δικαστικές αρχές μου στερούν τα ¾ της κληρονομιάς που μου άφησε ο σύζυγος μου».
Έτσι, την ερχόμενη Τετάρτη, θα μάθουμε, αν στην Ελλάδα του 2018, οι κληρονομικές διαφορές μεταξύ των μουσουλμάνων της Θράκης, θα πρέπει να επιλύονται με βάση τον Ισλαμικό ή τον ελληνικό νόμο.
Νίκος Ρούσσης-Στρασβούργο