Σύμφωνα με έρευνα της Wall Street Journal, σε 25 χώρες ανά τον κόσμο κατά μέσο όρο η ομάδα αυτή αντιστοιχεί σε λιγότερο από το 2% του πληθυσμού. Κι όμως οι 233.000 θάνατοι από τους συνολικά 641.000 θανάτους από Covid-19, που πιστοποιήθηκαν σε αυτές τις χώρες, αποτελούν πάνω από το 1/3 ήταν σε γηροκομεία και άλλα κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων. Μόνο στις ΗΠΑ ο αριθμός των θανάτων σε τέτοιες δομές ξεπέρασε τους 125.000. 

Οι οίκοι ευγηρίας ήταν ο εύκολος στόχος για έναν άκρως μεταδοτικό και φονικό ιό, αφού σε αυτούς φιλοξενούνται άνθρωποι πολύ συχνά εξασθενημένοι σε χώρους, όπου οι αποστάσεις είναι δύσκολο να τηρηθούν. 

Είναι αλήθεια ότι ο νέος κορονοϊός αποδείχθηκε πιο φονικός στις μεγαλύτερες ηλικίες. Ακόμη όμως και εάν κοιτάξουμε τον πληθυσμό των άνω των 65 ετών και πάλι μέσα σε αυτόν οι φιλοξενούμενοι σε γηροκομεία επλήγησαν σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό.

Ανάλυση που είχε δημοσιευθεί τον Νοέμβριο στο ιατρικό περιοδικό JAMDA είχε καταδείξει ότι το ποσοστό θνητότητας μεταξύ εκείνων που διέμεναν για μεγάλο διάστημα σε δομές φιλοξενίας ηλικιωμένων ήταν 20 φορές υψηλότερο από ό,τι στους ηλικιωμένους που ζούσαν στο σπίτι τους. 

Η έρευνα της WSJ κατέληξε στα ακόλουθα συμπεράσματα: 

• Πολλές χώρες είχαν κάνει ελάχιστα για να θωρακίσουν τα γηροκομεία όταν ο ιός έφτασε στα σύνορά τους και δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την εξάπλωσή του σε τέτοιες δομές, παρά το γεγονός ότι ο κίνδυνος ήταν γνωστός.
• Πολλές χώρες άργησαν υπερβολικά να αντιδράσουν. Οι ΗΠΑ περίμεναν για εβδομάδες μετά την εμφάνιση των πρώτων κρουσμάτων έως ότου δώσουν προτεραιότητα στα τεστ για Covid-19 στους φιλοξενούμενους αυτών των δομών. Πέρασαν δε μήνες έως ότου καθιερώσουν τακτικά τεστ για το προσωπικό των γηροκομείων. 
• Η αποτυχία να περιοριστεί η εξάπλωση του ιού στην κοινότητα πυροδοτούσε κρούσματα ξανά και ξανά στα γηροκομεία (μέσα από την επαφή με νεότερης ηλικίας πρόσωπα είτε του προσωπικού είτε επισκεπτών, όπου οι επισκέψεις συνέχισαν να επιτρέπονται).