Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr

Ουρανοκατέβατα ήρθαν κι αυτά, όπως το πρωτογενές πλεόνασμα των 11,5 δισ. ευρώ σχεδόν, απ’ το οποίο το 1,1 δισ. ευρώ είναι όλο δικό μας! Ενοικιαστές, χαμηλοσυνταξιούχοι, ανασφάλιστοι υπερήλικες και ΑμεΑ έχουν πάρει μολύβι και χαρτί απ’ την Τρίτη (22/4), έχουν βάλει κάτω τα 250 ευρώ κι έχουν αρχίσει τους υπολογισμούς. Βέβαια, το ποσόν είναι σεβαστό κι ίσως δυσκολευτούν να τα βολέψουν – αν συνυπολογίσουμε, δε, και το ένα ενοίκιο κέρασμα, ο Νοέμβριος προβλέπεται από τώρα ότι θα περάσει ανέξοδα κι ανέφελα πριν καν το καταλάβουμε.
Κι ενώ το 80% των ενοικιαστών της χώρας έχει ήδη στήσει γλέντι, τα καλά νέα συνεχίζουν, σαν χιονοστιβάδα, να έρχονται σαρωτικά κατά πάνω μας: η δημόσια εκπαίδευση ανοίγει την αγκαλιά της σε δέκα χιλιάδες νέους εκπαιδευτικούς· το Υπουργείο Ενέργειας επιδοτεί τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος των επιχειρήσεων και δρομολογεί παρεμβάσεις για τη συγκράτηση του κόστους ανεξαρτήτως εποχικών διακυμάνσεων· και ο Άδωνις Γεωργιάδης απευθύνει κάλεσμα σε Έλληνες γιατρούς «που θριαμβεύουν στην Αμερική» να τα μαζέψουν και να γυρίσουν στην πατρίδα, έχοντας την αναγνώριση της ειδικότητάς τους στο τσεπάκι.
Κι έτσι, το φετινό Πάσχα έκανε το θαύμα του. Αφενός, από ’κει που κάποτε δίναμε γη και ύδωρ να ανοίξει ο δρόμος προς τη γη της επαγγελίας, τώρα έχουμε φτάσει να ανακρούουμε πρύμναν με το – πάντοτε σωτήριο κι ενωτικό – σύνθημα «οίκαδε» στα χείλη. Αφετέρου, εάν η κυβέρνηση συνεχίσει το «μέρισμα στους ανθρώπους που δοκιμάζονται» – και θα συνεχίσει, γιατί η ΔΕΘ κοντοζυγώνει κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης φυλάει κι άλλους άσσους στο μανίκι του – σε λίγο δεν θα δοκιμάζεται κανείς, παρεκτός των εκπαιδευτικών που ή θα πιαστούν στη φάκα της αξιολόγησης ή θα δουν την πόρτα για την έξοδο. Ε, και του Μάκη Βορίδη, ο οποίος καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να φυλάξει «από την ανεξέλεγκτη παράνομη μετανάστευση τα σύνορα της Ελλάδας και της Ευρώπη» και μάλιστα «με τον τρόπο που πρέπει».
Με τον τρόπο που πρέπει, προσπαθεί να πατάξει και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τα εξαρχειώτικα «παράνομα πάρτυ», διευκρινίζοντας ότι το απαγορευτικό ισχύει, τελικά, μόνο για τον «Εξωστρεφή»· άλλωστε, όπως μας ενημέρωσε, από το ’19 τα Εξάρχεια έχουν γίνει «μία κανονική γειτονιά», οπότε οι λοιποί Εξαρχειώτες – πλην των καταληψιών – μπορούμε να συναθροιζόμεθα με την ησυχία μας. Με τον τρόπο που πρέπει, πλησιάζει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, τους πολίτες, εγκαινιάζοντας ένα εναλλακτικό… briefing μέσω Instagram! Με τον τρόπο που πρέπει, λύνει και ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης τα προβλήματα στον ΟΣΕ, κάνοντας ένα διάλειμμα απ’ το ξεσκαρτάρισμα και τροποποιώντας επί τα βελτίω τη διαδικασία προσλήψεων.
Με τον τρόπο που δεν πρέπει, αντιθέτως, φαίνεται πως εκτυλίσσονται τα πράγματα εκτός συνόρων…
όπου, για μία ακόμη εβδομάδα, ο Αμερικανός πρόεδρος δεν μας απογοήτευσε – τουλάχιστον όχι τόσο, όσο έχει απογοητεύσει το Economist, που μετράει τις μέρες μία προς μία μέχρι το τέλος της θητείας του· τον Τζερόμ Πάουελ που του βγήκε η ψυχή μέχρι να βεβαιωθεί ότι θα παραμείνει στη θέση του· τους Αμερικανούς πολίτες, που, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Reuters, έχουν αρχίσει να κάθονται σ’ αναμμένα κάρβουνα· το «αντισημιτικό ίδρυμα της ακροαριστεράς», ή αλλιώς γνωστό ως πανεπιστήμιο του Harvard· και μια ντουζίνα Πολιτείες που άρχισαν τις μηνύσεις, στην προσπάθειά τους να ανακόψουν τη δασμολογική επίθεση.
Ευτυχώς, ο Ίλον Μασκ ψυχανεμίστηκε εγκαίρως ότι έρχονται δύσκολες μέρες (εντάξει, βοήθησε κι η κάτω βόλτα της Tesla) και θα προλάβει να αποχωρήσει πριν εκτροχιαστεί εντελώς η κατάσταση και φάει κι εκείνος καμιά μήνυση.
Όμως, μακάρι να ήταν μόνον αυτά τα ευτράπελα· τα βάσανα του πλανητάρχη δεν έχουν τέλος – μαζί και τα δικά μας, που μας έχει αφήσει να προσπαθούμε να λύσουμε το σινοαμερικανικό μυστήριο για το αν τελικά έπεσε τηλεφώνημα από τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ ή όχι. Γενικώς, Πεκίνο και Ουάσιγκτον έδωσαν, πάλι, ρέστα στο πινγκ πονγκ, με τους Κινέζους να επιμένουν ότι «όποιος έδεσε το κουδούνι στο λαιμό της τίγρης, να πάει να το λύσει» και τον Ντόναλτ Τραμπ να επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία – Time το όνομα αυτής τούτη τη φορά – πόσο σπουδαία εφεύρεση είναι οι δασμοί.
Κι από την άλλη, έχει στο κεφάλι του και τον Πούτιν, που «δεν θέλει να σταματήσει», αλλά και τον Ζελένσκι, ο οποίος αποφάσισε να σηκώσει το δικό του μπαϊράκι και δεν λέει να κάτσει κάτω να τα μοιράσουν να τελειώνουμε, επιμένοντας να βρίσκει εξωφρενικές τις προτάσεις του Λευκού Οίκου σχετικά με τα εδάφη υπό ρωσική κατοχή και κάπως λειψές σχετικά με τις πολυπόθητες εγγυήσεις ασφαλείας. Ευτυχώς που πριν από την κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου οι δύο ηγέτες (Μακρόν παρόντος για να κρατάει τα μπόσικα) είχαν την ευκαιρία – μιας και ομολογουμένως η περίσταση προσφερόταν – για ένα σύντομο, μα εποικοδομητικότατο, τετ α τετ, το οποίο ενδέχεται να αποτελέσει και μία «ιστορική συνάντηση», όπως έγραψε ο Ουκρανός πρόεδρος.
Ιστορικό, δε, ήταν και το συναπάντημα του Ντόναλντ Τραμπ με πληθώρα Ευρωπαίων αξιωματούχων, τους οποίους κανονικά αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι, αλλά εκών – άκων αναγκάστηκε να συναναστραφεί ή τουλάχιστον να ανταλλάξει μία τυπική χειραψία.
Ιστορικότερη όλων, όμως, ήταν η χθεσινή ημέρα· ίσως και ολόκληρη η εβδομάδα, η οποία σημαδεύτηκε από την εκδημία του Πάπα Φραγκίσκου, του «Πάπα των φτωχών»· των χιλιάδων πιστών που προσκύνησαν το σκήνωμά του, των σαράντα περιθωριακών «φίλων του» που άφησαν από ένα λευκό τριαντάφυλλο πάνω στο φέρετρο, όλων των πιστών της Καθολικής Εκκλησίας (και όχι μόνο) που προέτρεπε «να μην ενδίδουν σε αφηγήσεις που προωθούν τις διακρίσεις και προκαλούν περιττό πόνο» (σ.σ. από την επιστολή του προς τους επισκόπους των Ηνωμένων Πολιτειών, 10 Φεβρουαρίου ’25).
«Ποιος είναι ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο;» είχε ρωτήσει ο καθολικός ιερέας Αντόνιο Σπαντάρο τον Πάπα Φραγκίσκο πριν από περίπου μία δεκαετία· «ένας αμαρτωλός. Αυτός είναι ο πιο σωστός ορισμός. Δεν είναι τρόπος του λέγειν, ούτε σχήμα λόγου. Είμαι ένας αμαρτωλός», ήταν η απάντηση που του έδωσε ο Φραγκίσκος και, «σαν να ήταν αναγκασμένος να τη σκεφτεί περισσότερο», όπως λέει ο Σπαντάρο, προσέθεσε «αυτός είμαι εγώ: ένας αμαρτωλός, προς τον οποίο ο Χριστός έστρεψε το βλέμμα του».
Ηλιάνα Χατζηδημητρίου