The Guardian

«Το Διαδίκτυο είναι εδώ και αλλάζει τα πάντα. Τον τρόπο με τον οποίο εργαζόμαστε, ψωνίζουμε, επικοινωνούμε, ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο ερωτευόμαστε. Τι γίνεται όμως με την ίδια την κοινωνία; Ποια θα είναι η επανάσταση που θα επιφέρει το Διαδίκτυο στην εποχή μας;

…..

Ωστόσο, είχε ακόμα πιο δυσάρεστα νέα για τους πολιτικούς. Πρώτον ότι θα πρέπει να είναι διπλά προσεκτικοί. Χάρη στην ιστοσελίδα προβολής ερασιτεχνικών βίντεο YouTube, ιδιοκτησία της Google, η παραμικρή απρόσεκτη παρατήρηση θα καταγράφεται από κάποια κάμερα (πιθανότατα κάποιου κινητού τηλεφώνου) και θα κυκλοφορεί σε χρόνο μηδέν στα πέρατα του κόσμου. Ούτε και το παρελθόν θα είναι πια παρελθόν. Οι υπερβολές και οι καταχρήσεις της νεότητας των πολιτικών θα καταγράφονται λεπτομερώς και θα βρίσκονται στη διάθεση του καθενός χρόνια μετά. Χάρη στο Διαδίκτυο και την εύκολη αναζήτηση, ζούμε σε ένα διαρκές παρόν, όπου το παραμικρό λάθος, η παραμικρή άτοπη παρατήρηση βρίσκονται μόλις ένα «κλικ» μακριά. Ο πολιτικός της εποχής του Ιντερνετ πρέπει να παραδέχεται όλα τα λάθη του και νωρίς: αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν.

Υπάρχει και η θετική πλευρά. Η τρέχουσα τεχνολογία παρέχει πρωτοφανή εργαλεία στους πολιτικούς για την πραγματοποίηση της προεκλογικής τους εκστρατείας. Μέσω μιας ιστοσελίδας μπορεί να έχει κανείς πρόσβαση σε ανυπολόγιστο αριθμό ψηφοφόρων μέσω ενός μη λογοκριμένου πολιτικού μηνύματος, με μηδενικό κόστος. Επιπλέον, το Ιντερνετ παρέχει λεπτομερή γνώση του εκλογικού σώματος. Εάν το Amazon τροποποιεί κάθε ώρα τον κατάλογο των ευπώλητων βιβλίων, γιατί να μην μπορεί να ανανεώνονται διαρκώς τα πέντε σημαντικότερα ζητήματα για τους ψηφοφόρους;

Η ηλεκτρονική κινητοποίηση επηρέασε τις εκλογές στην Ισπανία, στην Νότια Κορέα και στις Φιλιππίνες. Το Διαδίκτυο ευνοεί τη συλλογική δράση, ιδιαίτερα σε επίπεδο κοινότητας, τα μέλη της οποίας μπορούν να επικοινωνούν ηλεκτρονικά. Σήμερα αναζητούνται νέοι τρόποι για την άσκηση πιέσεων, την εκλογή προσώπων, σε παλαιούς θεσμούς. Το Διαδίκτυο επιφυλάσσει άραγε ακόμα μεγαλύτερες αλλαγές; Ο κ. Σμιτ απαντά αρνητικά, θεωρεί ότι οι παλαιοί θεσμοί και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία θα αντέξουν στον χρόνο.

Δεν είμαι πεπεισμένος. Δεν πιστεύω ότι το Ιντερνετ που αλλάζει τον τρόπο λειτουργίας της πολιτικής, θα αφήσει ανέγγιχτη την πολιτική. Το αποτέλεσμα θα είναι μια δραματική αλλαγή της πολιτικής κουλτούρας. Εάν η εγκυκλοπαιδεία Wikipedia μπορεί να συγκεντρώνει περίπου 6 εκατομμύρια καταχωρίσεις σε 100 γλώσσες με μόλις 5 υπαλλήλους, γιατί να είναι αδύνατος ο σχεδιασμός μιας πολιτικής «Wikipolicy», η οποία θα μπορεί να ψηφίζεται από εκλεγμένους αντιπροσώπους;

Σήμερα η γεωγραφία παίζει καίριο ρόλο: ψηφίζουμε στις περιοχές όπου κατοικούμε. Γιατί όμως τα εκατομμύρια των ανθρώπων που συνδέονται μέσω του MySpace να μην αποτελούν μια πολιτική κοινότητα; Προβλέπω ότι στο μέλλον οι εθνικές διασπορές θα λειτουργούν όπως λειτουργούν σήμερα τα εθνικά κράτη.

Ωστόσο, το Ιντερνετ ενδέχεται να συρρικνώσει την ιδέα της συλλογικής κοινωνίας. Το Διαδίκτυο συνδέει ανθρώπους με κοινά, συχνά πολύ στενά ενδιαφέροντα. Ελλοχεύει λοιπόν ο κίνδυνος του θρυμματισμού της συλλογικής μάζας σε χιλιάδες θραύσματα. Εάν σπάσουμε σε μικρές μονάδες, σε «κόμματα του ενός», θα χάσουμε τη δυνατότητα της συλλογικής ισχύος.

Με άλλα λόγια οι επερχόμενες αλλαγές ενδέχεται είτε να διευρύνουν είτε να συρρικνώσουν τη δημοκρατία.»
Καθημερινή

Πιέρ Κοσμιδης

«Σκηνή 1η: Φανταστείτε τον εαυτό σας να κάθεται αναπαυτικά στο σαλόνι, ένα χειμωνιάτικο πρωινό Κυριακής, ημέρας εκλογών. Ξεφυλλίζετε την εφημερίδα σας, παρακολουθώντας στην τηλεόραση εικόνες από τα εκλογικά κέντρα, όπου ουρές ψηφοφόρων περιμένουν στωικά για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Ανοίγετε το laptop σας, με σύνδεση στο internet, μπαίνετε στην ειδικά διαμορφωμένη σελίδα του υπουργείου Εσωτερικών και ψηφίζετε μέσω του Διαδικτύου από το σπίτι σας, άμεσα και με διασφαλισμένο το απόρρητο της ψήφου σας.

Σκηνή 2η: Ημέρα εκλογών σήμερα και εσείς βρίσκεστε στην παραλί