Έγραφα τις προάλλες σε μια μικρή ανάρτησή μου στο Facεbook , αυτό το μέσο κοινωνικής δικτύωσης που αλλιώς είχε ξεκινήσει και αλλιώς εξελίχθηκε, υποκύπτοντας στις «απαιτήσεις» των καιρών αλλά παρ΄ όλα ταύτα, εξακολουθεί να σού προσφέρει τη δυνατότητα να επικοινωνήσεις με ένα μεγάλο εύρος αναγνωστών και «φίλων», υπό την προυπόθεση ότι θα διατυπώσεις τη σκέψη σου με λίγα λόγια :

Όλα τα στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου, σαφώς τού άμεσου περιβάλλοντος του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχουν βαλθεί να κατακλύζουν την «αγορά πληροφόρησης» με διαβεβαιώσεις ότι το Σάββατο το βράδυ θα ασχολούμαστε όλοι με τις ανακοινώσεις που θα έχει κάνει ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη με γνώμονα και στόχο την άμβλυνση των φόβων και των ανησυχιών του κόσμου για τις επερχόμενες αυξήσεις σχεδόν… στα πάντα. Κάτι που είναι πλέον βέβαιο.

Θέλω να γράψω λίγα μόνο λόγια για μια θλιβερή πραγματικότητα στο Ελληνικό κοινωνικό και αθλητικό προσκήνιο, χωρίς να επεκταθώ για τα μαύρα χάλια μας σε τόσους άλλους τομείς , με συνευθύνη πολλών, δυστυχώς και των Μ.Μ.Ε.

Τρέφω μεγάλη εκτίμηση στους γιατρούς. Στους λειτουργούς του ιατρικού επαγγέλματος. Και -όπως τόσοι και τόσοι- έχω εμπιστευθεί αρκετές φορές και τη ζωή μου ακόμη στα χέρια τους ,χωρίς επιφύλαξη. Ωστόσο, χωρίς να έχω προσωπική «επαφή» με τον κορωναιό, έχοντας εφαρμόσει στο ακέραιο όσα μας έλεγαν οι γιατροί, έχοντας κάνει και τις δυο δόσεις του εμβολίου, φορώντας προσεκτικά τη μάσκα μου, κρατώντας αποστάσεις, αποφεύγοντας τις συναθροίσεις και τις δημόσιες συγκεντρώσεις, παραμένω ακόμα διστακτικός γύρω από το πόσο όλοι όσοι μιλούν- και μάλιστα δημόσια- για τον covid 19 ξέρουν τι λένε.

Ζούμε τρομερές μέρες, επικίνδυνους καιρούς, δύσκολες συνθήκες με τον αφόρητο και απειλητικό καύσωνα να απει8λεί τη χώρα – και τον κόσμο ολόκληρο-, με τις καταστροφικές πυρκαγιές να ξεσπάνε η μία μετά την άλλη και να μάς επιτίθενται εκδικητικά, με τον αριθμό των κρουσμάτων από τη μετάλλαξη Δ του κορωναιού να αυξάνονται και με τα νοσοκομεία να έχουν αρχίσει πάλι να γεμίζουν. Μια σειρά από ΠΟΛΥ σοβαρά ζητήματα απασχολούν την επικαιρότητα , τα οποία δεν «γλυκαίνουν» ούτε με τις λίγες, πολύ σημαντικές αλλά και πολύ λίγες επιτυχίες των αθλητών μας στο Τόκιο, ούτε με εξαγγελίες αυξήσεων του 2%.

Οι Ρωμαίοι, το έλεγαν «post verba verbera». Δηλαδή : «Μετά τα λόγια, τα χτυπήματα». Μια ανάλογη φράση χρησιμοποιούσαν και οι Βυζαντινοί. Με το νόημα να είναι «σε όποιον δεν πιάνει ο λόγος, πιάνει το ξύλο». Και για να σάς πω τη μαύρη μου αλήθεια, χωρίς να είμαι «οπαδός της σφαλιάρας» ( ιδίως στα παιδιά), η ουσία της λαικής ρήσης με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Υπό προυποθέσεις πάντοτε, αφού το να υιοθετείς άκριτα ακραίες ενέργειες, αγγίζει μέχρι και τα όρια της προσβολής δημοκρατικών δικαιωμάτων.

28 Ιουνίου. Ημέρα θανάτου του πατέρα μου. Του στέλνω ένα email γιατί οι επιστολές δεν "ισχύουν" πια. Λοιπόν: