O υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος χαράσσει τη στρατηγική εξόδου από την κρίση, και ο υφυπουργός Φίλιππος Σαχινίδης, ο οποίος έχει αναλάβει το καθημερινό «συμμάζεμα» των κρατικών δαπανών, καταρτίζουν αυτή τη στιγμή τον προϋπολογισμό του 2010, τον οποίο θα καταθέσουν σύντομα στη Βουλή. Οι δύο πολλά υποσχόμενοι νέοι υπουργοί κινδυνεύουν να πέσουν με φόρα επάνω στον τοίχο της γραφειοκρατίας και των αγκυλώσεων του Δημοσίου και να δουν την προσπάθειά τους να θρυμματίζεται αν δεν πάρουν άμεσα μεγάλες αποφάσεις. Και οι αποφάσεις που χρειάζεται να πάρουν δεν είναι πλέον οικονομικέςαυτές τις έχουν πάρει και προσπαθούν να τις υλοποιήσουν-, αλλά είναι διοικητικές.

Στα μεγάλα ελλείμματα που αντιμετώπιζε η χώρα, ήλθε να προστεθεί άλλο ένα. Το έλλειμμα αξιοπιστίας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα στοιχεία που δίνει τώρα η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες είναι τα σωστά. Και αυτό δεν το εξασφαλίζει μόνο η σοβαρότητα του οικονομικού επιτελείου, αλλά το γεγονός ότι τα στοιχεία αυτά φέρουν τη «βούλα» της Τράπεζας της Ελλάδος.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει αμέσως να κάνει η κυβέρνηση είναι να ανοίξει το λιμάνι του Πειραιά. Και πολύ χρόνο έχει χάσει ήδη συζητώντας, ή μάλλον περιμένοντας να συζητήσει με τους λιμενεργάτες που δεν πηγαίνουν στα ραντεβού τους με την υπουργό οικονομίας κα Λούκα Κατσέλη.

Η σύνθεση του οικονομικού επιτελείου της νέας κυβέρνησης δημιουργεί βάσιμες ελπίδες οτι η αναπτυξιακή διάσταση της ελληνικής οικονομίας θα ληφθεί για πρώτη φορά υπόψη στον οικονομικό σχεδιασμό. Όχι μόνο επειδή η κυρία Λούκα Κατσέλη ήταν απο τις ελάχιστες φωνές στην ελληνική πολιτική σκηνή που μίλαγε για ανάπτυξη σε συστηματική βάση επι πολλές δεκαετίες, αλά και επειδή το δίδυμο του υπουργείου οικονομικών, δηλαδή ο υπουργός Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο υφυπουργός Φίλιππος Σαχινίδης έχουν σαφέστατα ξεκαθαρίσει οτι τάσσονται υπέρ μιας αναπτυξιακής δημοσιονομικής πολιτικής με ενίσχυση των παραγωγικών δαπανών.

Τα αποτελέσματα των εκλογών έχουν πολύ σημαντικά θετικά μηνύματα για όλους. Με την ψήφο του ο σοφός λαός έδωσε καταρχήν την απόλυτη εντολή στον Γιώργο Παπανδρέου να ασκήσει την πολιτική του χωρίς κανένα εμπόδιο και φυσικά χωρίς καμμία δικαιολογία αποτυχίας.

Καθώς καταρρέει η κυβέρνηση Καραμανλή και ο ίδιος ως τραγική φιγούρα μέσα στα συντρίμμια του κόμματός του προσπαθεί να περισώσει την πολιτική του καριέρα, προκύπτει ξεκάθαρα η αιτία της μνημειώδους αποτυχίας του. Ο κ. Καραμανλής δεν τόλμησε να έρθει σε ρήξη με τη γραφειοκρατία του Δημοσίου και με τη νομενκλατούρα του κόμματός του. Η διακυβέρνησή του χαρακτηρίζεται από ατολμία, έλλειψη φαντασίας και γνώσης και κυρίως αδιαφορία και διάθεση παραίτησης.

Τους επόμενους μήνες θα ζούμε με δύο συναισθήματα. Αγωνία και λαχτάρα. Τη λαχτάρα των πολιτικών να εκλεγούν και την αγωνία όλων μας για την οικονομία. Ο μόνος που δεν θα έχει ούτε αγωνία ούτε λαχτάρα θα είναι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Ο Καραμανλής δραπέτευσε.