Αργά χτές το βράδυ, παρακολουθώντας τις τελευταίες ειδήσεις, μου ήρθε στο μυαλό το παλαιό ρητό του Σάμιουελ Τζόνσον "ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων".  Το παλιό αυτό ρητό έχει αποδείξει επανειλημμένα την αλήθεια του από τη στιγμή που διατυπώθηκε. Και πουθενά περισσότερο απ' όσο στην Ελλάδα της πρόσφατης (επταετούς -μέχρι στιγμής- διάρκειας) οικονομικής κρίσης και των διαδοχικών μνημονίων, που τελειωμό δεν φαίνεται να έχουν - καλώς να δεχτούμε και το τέταρτο κατά σειράν [το αποκαλούμενο από ορισμένους κύκλους τρία πλας (3+) - και χωρίς επιπρόσθετη χρηματοδότηση]. Mε τις υγείες μας, και άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...

Διανύουμε μία περίοδο που, όποια οικονομική εφημερίδα ή οικονομικό περιοδικό κι αν ανοίξουμε, στις τραπεζικές ειδήσεις εξακολουθούν να κυριαρχούν οι εξελίξεις στη "διαχείριση" από το τραπεζικό σύστημα των "κόκκινων" δανείων και η στάση της κυβέρνησης όσον αφορά το μείζον αυτό ζήτημα, οι νέες εποπτικές απαιτήσεις και οι επερχόμενες διοικητικές αλλαγές - Kαλομελέτα κι έρχονται...

Πριν μερικούς μήνες, όταν ο Α. Τσίπρας χαρακτήριζε -εμμέσως πλην σαφώς- τους P. Thomsen και M. Obstfeld "ανόητους" τεχνοκράτες, θα έπρεπε να γνωρίζει (και μάλλον το γνώριζε) ότι ολόκληρο το "κουαρτέτο" θα στρεφόταν εναντίον του για τις κατά τα φαινόμενα προεκλογικού χαρακτήρα "παροχές" του στο θέμα των συντάξεων. Δυστυχώς όμως, τα σχόλια του πρωθυπουργού έκαναν γκελ και επέστρεψαν στην κυβέρνηση -αλλά και στα κεφάλια όλων μας-, αφού οι "θεσμοί" άστραψαν και βρόντηξαν και με μεγάλο τσαμπουκά απέσυραν τα κλιμάκιά τους από την Αθήνα, αφήνοντας την δεύτερη αξιολόγηση -και τον Αλέξη- στα κρύα του λουτρού για κάποιο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, για να "σφίξουν τα οπίσθια" και για να μην πάθει αποπληξία ο θείος Wolfgang (ο οποίος έδειχνε να βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ), οι "θεσμοί" αποφάσισαν να "παγώσουν" την βραχυπρόθεσμη τακτοποίηση του ελληνικού δημόσιου χρέους, για την επίτευξη της οποίας η σημερινή κυβέρνηση είχε επενδύσει σημαντικά ποσά πολιτικού κεφαλαίου.

Παρασκευή βράδυ και με πέντε ακόμη συναδέλφους, μπαϊλντισμένοι από ένα εντελώς αχρείαστο "staff meeting" που μας "τσίτωσε" χωρίς κανέναν λόγο μέρα-μεσημέρι, χαλαρώναμε με τη βοήθεια λευκού γαλλικού οίνου και τηγανητού brie με αχλάδι και καρύδια, εδέσματος εισαγωγικού δείπνου πέντε πιάτων, σε στέκι μας στο κέντρο της πόλης. Σε διάστημα μιάμισης ώρας κραιπάλης, που προχώρησε αργά (για να χωρέσει και η κουβέντα) αλλά σταθερά, μέχρι τον επίλογο γλυκού με ιρλανδικό καφέ που έκλεισε τη βραδιά, προέκυψαν -μεταξύ άλλων- και οι επόμενοι "χρησμοί", που, ένεκα.. "επαγγελματικής διαστροφής" πιστεύουμε ότι κάποιοι περίεργοι αναγνώστες (πάντα υπάρχουν κάτι τέτοιοι στα οικονομικά σάιτς) θα ενδιαφερόντουσαν να πληροφορηθούν, κι αυτός είναι ο λόγος που εν συντομία τους παραθέτουμε στις παραγράφους που ακολουθούν:

Κατά τη διάρκεια της περιόδου αμέσως μετά την τελευταία οικονομική κρίση, το τι έχουμε ακούσει οι οικονομολόγοι για το επάγγελμά μας δεν περιγράφεται. Από πικρόχολα σχόλια σε εφημερίδες και περιοδικά στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, μέχρι μπινελίκια που εκτοξεύονται ευθέως, συναφούς περιεχομένου με τα κοσμητικά επίθετα που απευθύνονται από έλληνες πολίτες προς τους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν τα τρία (μέχρι στιγμής) μνημόνια της χώρας, εγκαινιάζοντας μια περίοδο ..στενών επαφών τρίτου τύπου με "των θεσμών τα παιδιά", την Λαγκάρντ, την Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Τόμσεν, τον Ντάισενμπλουμ και τους λοιπούς γνωστούς και μη εξαιρετέους, καθώς και με τους υπαλλήλους και τα "τσιράκια" τους των τεχνικών κλιμακίων - που, εδώ και αρκετό καιρό, απολαμβάνουν συχνότατα τη θαλπωρή του Athens Hilton, και όχι μόνο - και μπράβο τους, αφού τους έχουμε "καθήσει" στο σβέρκο μας.

Οι παγκόσμιες κεφαλαιαγορές σημείωσαν άνοδο το καλοκαίρι που πέρασε, υπό την σκέπη των κεντρικών τραπεζών, με την Τράπεζα της Αγγλίας να δίνει το παράγγελμα, εγκαινιάζοντας ένα νέο πακέτο ποσοτικής χαλάρωσης, με στόχο την απορρόφηση μέρους των κραδασμών που προκάλεσε η ψήφος υπέρ του Brexit. Η συγκεκριμένη ψήφος, ωστόσο, δεν έπληξε την εμπιστοσύνη στο βρετανικό δημόσιο χρέος και τις μετοχές και, ως εκ τούτου, οι παγκόσμιες αγορές αναστέναξαν με ανακούφιση - όλα καλά, τουλάχιστον προς το παρόν.

Στο μηδέν η πάταξη της παραοικονομίας και η εύρεση αποτελεσματικής λύσης για το πρόβλημα του "ξεπλύματος" βρώμικου χρήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Φτάνουν μόλις είκοσι λεπτά της ώρας για να "ξεπλυθεί" ένα εκατομμύριο δολάρια - ή το ίδιο ποσό σε ευρώ. Τόσος χρόνος χρειάζεται, κατά μέσο όρο, για να κάνει τον γύρο το κόσμου -μέσω διαφόρων τραπεζών- και να χαθούν τα ίχνη του. Οι κινούμενοι στη σκοτεινή πλευρά της οικονομίας γνωρίζουν πολύ καλά τους σχετικούς  μηχανισμούς του συστήματος και φροντίζουν να τους αξιοποιούν καταλλήλως.