Εκτιμάται πως αποτελεί το πρώτο θεατρικό έργο του Αντόν Τσέχοφ αλλά, υπό μια έννοια, είναι το τελευταίο του. Γράφτηκε από το μέγα Ρώσο όταν ήταν ακόμα φοιτητής μα πρωτοδημοσιεύτηκε το 1923 σχεδόν είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του: Είχε, μόλις, ανακαλυφθεί σε κάποια χειρόγραφα του. Παρότι πρώιμο έργο, στον «Πλατόνοφ» είναι ορατά όλα τα κυρίαρχα θεματικά μοτίβα που είχαν απασχολήσει τον Τσέχωφ στα μεταγενέστερα κείμενα του: Η ύπαρξη ενός ρωσικού κτήματος – σύμβολο της παρακμάζουσας Ρωσίας – οι ξεπεσμένοι φεουδάρχες και οι καταχρεωμένοι αριστοκράτες, οι ανερχόμενοι αγρότες, οι ανεπίδοτοι έρωτες, η πλήξη, η ανία, η πνευματική πενία, η ανάγκη για απόδραση. Κι ένας ήρωας που λειτουργεί σαν οίστρος ή σαν σημείο αναφοράς για τους υπόλοιπους.

Ο Rimas Tuminas, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 6 Μαρτίου 2024, υπήρξε μια από τις πιο εξέχουσες και σημαίνουσες προσωπικότητες της σύγχρονης λιθουανικής και ρωσικής θεατρικής ζωής. Το 2007 ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Vakhtangov, στη Μόσχα, μετατρέποντας τον σε έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της Ρωσίας.

Για την αγάπη της για το κολύμπι μίλησε η δημοφιλής ηθοποιός στην κάμερα της εκπομπής «Πρωίαν σε Είδον». «Όταν ήμουν μικρή ασχολήθηκα με τον αθλητισμό και κυρίως με το κολύμπι. Μέχρι που κατάφερα σε μικρή ηλικία να κερδίσω τους Πανελλήνιους αγώνες, να κάνω ένα ρεκόρ… θέλω να πω πως έγινα και αθλήτρια καλή. Από τότε η αγάπη μου για τη θάλασσα είναι ατελείωτη. Αισθάνομαι πλήρης και ευτυχής όταν είμαι στη θάλασσα και κολυμπάω». 

Πίσω στο 1851, ο 30χρονος τότε Γκυστάβ Φλωμπέρ θα ξεκινούσε να γράφει για τη Μαντάμ Μποβαρί, μια ηρωίδα της οποίας η «σκανδαλώδης» ζωή θα κατέληγε να τον απασχολεί για έξι ολόκληρα χρόνια, ενώ έχοντας πια συγκεντρώσει στα χέρια του 4.500 χειρόγραφα θα ήταν πια έτοιμος να μοιραστεί την ιστορία της. 

Ο Τσέχωφ θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές μορφές της παγκόσμιας δραματουργίας.