«Η παραδειγματική αντίσταση του ελληνικού λαού στη μαύρη επταετία είναι πολύτιμη παρακαταθήκη, εφόδιο και φάρος φωτεινός για τις σύγχρονες μάχες», σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο μήνυμά του για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από το χουντικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

Με αφορμή τη συμπλήρωση μισού αιώνα από το πραξικόπημα του 1967 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος αναφέρει:

Από όλες τις πρακτικές του χουντικού καθεστώτος, καμία δεν προκάλεσε περισσότερη πολεμική, όσο η χρήση βασανιστηρίων στα μπουντρούμια της Ασφάλειας και το ΕΑΤ-ΕΣΑ, (Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα- Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας) στο οποίο επικεφαλής ήταν ο συμπλεγματικός και παρανοϊκός δικτάτορας Δ. Ιωαννίδης.

 

Ο υπουργός Επικρατείας, ζήτησε από τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας να ξεκαθαρίσει αν υιοθετεί τις απόψεις του κ. Γεωργιάδη που ζήτησε από τον κ. Παππά να "βγάλει τη στολή της χούντας".

Το πρωί της Δευτέρας, 15 Δεκεμβρίου 1969, η κοινή γνώμη καθηλώθηκε από δύο γεγονότα. Το πρώτο ήταν η ταυτόχρονη εκτέλεση δύο Γερμανών στις φυλακές Κέρκυρας και Αίγινας, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί για τους φόνους πέντε Ελλήνων. Το δεύτερο, το βαρυσήμαντο διάγγελμα προς το Έθνος του παντοδύναμου δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου. Πίσω από τον παραληρηματικό λόγο του «αρχηγού» της «Επαναστάσεως» λίγοι αντιλήφθηκαν ότι στόχος του επικού διαγγέλματος, ήταν να προαχθούν οι αρχές του… «λιτού βίου».

Η σχεδόν τέλεια τρικυμία φαίνεται να πλησιάζει ακόμα μία φορά την Ελλάδα. Η αιώνια και παραδοσιακή «κοινωνία των άκρων» που είναι το ιστορικό χαρακτηριστικό του έθνους των ελλήνων, βάλλεται εδώ και πολύ καιρό από την «συγκυρία των άκρων» που συντελείται από την ελληνοευρωπαϊκή κρίση, την επιβεβλημένη από την Γερμανία πολιτική «διάσωσης» και την συγκεκριμένη μνημονιακή πολιτική της Τρόικας στην πατρίδα μας.

Η - κατ' ευφημισμόν - λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου δεν τα έκανε βέβαια όλα λάθος. Έχει καταντήσει κουραστικό να επαναλαμβάνουμε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της η Ελλάδα απολαμβάνει μία σταθερή δημοκρατία, ενώ, έστω και με αυτό το στρεβλό τρόπο – τα χρέη, τα δανεικά, τις πελατειακές σχέσεις, τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και τον κρατισμό – έφτασε να λογίζεται στα 20-25 πιο ανεπτυγμένα κράτη του κόσμου.