Το αποτέλεσμα των Αυτοδιοικητικών και Ευρωπαϊκών εκλογών στις 26 Μαΐου σηματοδούσε το αίτημα για πολιτική αλλαγή. Σηματοδοτούσε την ανάγκη και ταυτόχρονα την υποχρέωση του Κυριάκου Μητσοτάκη (Κ.Μ) να φτάσει στην κάλπη (της 7ης Ιουλίου πλέον) χωρίς να είναι αναγκασμένος να καταφύγει σε μια πλειοδοσία υποσχέσεων. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα όπως τελικώς αποδεικνύεται είναι η προγραμματική ατζέντα που τέθηκε εξ αρχής και η προσήλωση στο στόχο για δομική ανασυγκρότηση του κράτους, με γενναίες και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Μια ακόμα δεκαετία για την χώρα με πολιτική αστάθεια, ακραία αβεβαιότητα, άρνηση της πραγματικότητας, απατηλές υποσχέσεις και άφθονες αυταπάτες δεν μπορεί να είναι οδηγός επιβίωσης για την χώρα. Είναι αδύνατον και αδιανόητο να υποτροπιάσει ο λαϊκισμός, να βρουν έκφραση απεγνωσμένοι πολίτες σε κομπογιαννίτες πολιτικούς εναποθέτοντας ελπίδα σε αυτούς που απαξίωσαν κάθε θεσμό και λογική.