Σηκωνόταν τότε μια αντάρα ψηλά απ΄ το βουνό, εκείνους τους σκληρούς χειμώνες, που έπαιρνε τα πλάγια και κατηφόριζε σιγά- σιγά και μακρόσυρτα κι έζωνε επίφοβα τα περίκλειστα σπίτια μας. Τα κύκλωνε χωρίς αντίσταση η πυκνή ομίχλη τα πράγματα και σώπαιναν σαν έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο, οι άνθρωποι και τα ζώα.