Υπήρχε κάποτε, έξω από ένα χωριό, ένα δέντρο τεράστιο και πανέμορφο που χάριζε με γενναιοδωρία, σε όσους το πλησίαζαν, τη δροσιά της σκιάς του, το άρωμα των λουλουδιών του και το υπέροχο τραγούδι των πουλιών που είχαν κάνει τη φωλιά τους ανάμεσα στα κλαδιά του. Το δέντρο το αγαπούσαν όλοι στο χωριό, ιδιαιτέρως όμως τα παιδιά, που σκαρφάλωναν στον κορμό του και ταλαντεύονταν ανάμεσα στα κλαδιά, με τη δική του πρόθυμη συναίνεση. Το δέντρο είχε προτίμηση στη συντροφιά των μικρών παιδιών, υπήρχε όμως ανάμεσά τους ένα παιδάκι που ήταν το αγαπημένο του. Αυτό εμφανιζόταν πάντα το σούρουπο, όταν έφευγαν τα άλλα.