Αναφερόμενος στις συνθήκες κράτησής του ο Ναβάλνι περιγράφει το κελί του ως «ένα μικρό δωμάτιο από το οποίο δεν σ' αφήνουν να βγεις. Υπάρχει παράθυρο, σιδερένιο κρεβάτι».

«Δεν μπορούσα να πράξω διαφορετικά, και σ' αυτό δεν υπάρχει κανέναν πάθος, κανένα αίσθημα θυσίας, ούτε μοιρολατρίας, είναι μια απόλυτα ορθολογική επιλογή» γράφει ο Ναβάλνι για την απόφασή του να επιστρέψει στη Ρωσία προσθέτοντας πως δεν γίνεται να σιωπά, «ακούγοντας τα ανεύθυνα ψέματα του Πούτιν και των φίλων του που είναι βουτηγμένοι στην διαφθορά».

Στο τέλος ο Ναβάλνι δηλώνει ότι οι μοναδικοί τους οποίους φοβάται η εξουσία είναι εκείνοι «που αγωνίζονται όπως μπορούν» και καλεί τους υποστηρικτές του να συσπειρωθούν γύρω από τέτοιους ανθρώπους.