Συγκεκριμένα, υπό την προϋπόθεση επιβεβαίωσης του υφιστάμενου μακροοικονομικού σεναρίου, οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Γενικής Κυβέρνησης κρίνονται απόλυτα διαχειρίσιμες, τουλάχιστον έως το 2022/23.
Η εν λόγω χρηματοδότηση καθίσταται δυσκολότερη σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα, πρόκληση η οποίο αναμένεται να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο ενός νέου πακέτου ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους από τους επίσημους δανειστές πριν το τέλος του τρέχοντος έτους.
Η παρούσα έκθεση αναλύει ένα υποθετικό πακέτο ελάφρυνσης χρέους που περιλαμβάνει: α) επιμήκυνση του μέσου χρόνου ωρίμανσης των διμερών ευρωπαϊκών δανείων που δόθηκαν στην Ελλάδα στο πλαίσιο του 1ου προγράμματος χρηματοδότησης (GLF) από 30 σε 50 έτη, β) μείωση του επιτοκίου των δανείων αυτών από 3μηνο Euribor + 50 μονάδες βάσης σε σταθερό επιτόκιο 0,6%, και γ) 10ετή περίοδο χάριτος για τις αντίστοιχες πληρωμές τόκων.
Η ανωτέρω στρατηγική υπολογίζεται ότι θα οδηγούσε σε: α) σωρευτική μείωση του λόγου χρέους-ΑΕΠ κατά 3 και πλέον ποσοστιαίες μονάδες έως το 2020 και 7 περίπου μονάδες έως το 2030, συμβάλλοντας στην εκπλήρωση των σχετικών στόχων που τέθηκαν στο ΕUROGROUP το Νοέμβριο 2012, και β) σημαντική μείωση και εξομάλυνση του προφίλ των δανειακών αναγκών της χώρας σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.