Από τα υψηλά του στις 29 Δεκεμβρίου 2014, ο δείκτης S&P 500 έχει κερδίσει 1,5%, ο Dow Industrial Average έχει κερδίσει 1,3%, ο Dow Transportation Average είναι κάτω -5,8%, ο Dow Utilities Average είναι κάτω -8,9%, το εύρος της αγοράς έχει κινηθεί πλάγια, και τα υψηλής ποιότητας εταιρικά spreads είναι επίπεδα (αν και τα junk spreads είναι περίπου δύο δέκατα ενός εκατοστού). Ο Nasdaq είχε την καλύτερη απόδοση, με κέρδος 5%, κυρίως λόγω της «γκλαμουράτης» τεχνολογίας και των μετοχών Internet. Την τελευταία εβδομάδα του Δεκεμβρίου, ο NYSE κατέγραψε 478 νέα υψηλά και 72 νέα χαμηλά. Την περασμένη εβδομάδα, με τον S&P 500 να καταγράφει οριακά ρεκόρ, ο NYSE κατέγραψε μόνο 198 νέα υψηλά επίπεδα, με 118 νέα χαμηλά. Από το Δεκέμβριο, τις εβδομάδες όπου ο S&P 500 έχει υποχωρήσει, στον NYSE ο όγκος των συναλλαγών έχει αυξηθεί κατά μέσο όρο 351 εκατομμύρια μετοχές. Τις εβδομάδες όπου ο S&P 500 έχει αποδώσει, στον NYSE ο όγκος συναλλαγών συρρικνώθηκε κατά μέσο όρο 565 εκατομμύρια μετοχές. Σε ευρείς δείκτες, η γενική εικόνα μοιάζει με σφήνα με μια σχετικά επίπεδη περιοχή αντίστασης και όλο και πιο ρηχές βουτιές. Αυτό που παρατηρούμε εδώ είναι μια αγορά που συνεχίζει να αγωνίζεται στο εσωτερικό και δείχνει επίμονα σημάδια διανομής, αλλά προς το παρόν διατηρεί καλές προοπτικές.
Ακόμα κι αν κάποιος δεν ακολουθεί άμεσα τη θεωρία του Dow, σίγουρα σε αυτό που θα συμφωνήσει είναι ότι η κεντρική αρχή της θεωρίας περί απόκλισης και ομοιομορφίας έχει τεράστια σημασία ιστορικά. Συγκεκριμένα, αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η απόκλιση και η ομοιομορφία των εσωτερικών της αγοράς που παρατηρούμε και των spreads δανεισμού παρέχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τις προτιμήσεις κινδύνου των επενδυτών. Οι προτιμήσεις των επενδυτών που αναζητούν τον κίνδυνο επιτρέπουν στις αγορές να είναι ανεκτικές σε πλούσιες αποτιμήσεις , ακόμη και σε φούσκες, ενώ μια «λεπτή» αλλαγή στις προτιμήσεις των επενδυτών που απεχθάνονται τον κίνδυνο σηματοδοτεί συχνά ένα επικείμενο και καταστροφικό τέλος σε αυτές τις ακραίες αποτιμήσεις.
Επί του παρόντος, παρατηρούμε ακριβώς το είδος των εσωτερικών διαφορών που αποτελούν προαπαιτούμενο για μία σκληρή αρνητική προοπτική. Ένα παράδειγμα, από τη σκοπιά του Dow Theory, είναι η κλασική απόκλιση ή "μη-επιβεβαίωση" - ένα υψηλό στις Βιομηχανίες με τις μεταφορές που υστερούν, σε συνδυασμό με τις πλούσιες αποτιμήσεις και το μονόπλευρο bullish συναίσθημα. Πέρα από το σήμα για τις χρηματοπιστωτικές αγορές, η εντύπωσή πολλών αναλυτών είναι ότι αυτή η απόκλιση υποδηλώνει μια συνεχή συσσώρευση αποθέματος στην πραγματική οικονομία (το προϊόν που παράγεται, αλλά δεν προχωράει στη διανομή). Αν και τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα μπορεί να ποικίλλουν, γνωρίζουμε αρκετά για τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι περιπτώσεις έχουν επιλυθεί ιστορικά.
Αν κοιτάξουμε ιστορικά σε περιόδους με αρνητικό προφίλ απόδοσης / κινδύνου (όπως συμβαίνει σήμερα), βλέπουμε ότι οι σχηματισμοί κορυφών συμπίπτουν συχνά με εκτατέμενες περιόδους με σοβαρές αρνητικές συνθήκες. Αν και η δυναμική της αγοράς συνήθως επιβραδύνεται ή είναι επίπεδη, τα περιστασιακά οριακά νέα υψηλά μπορεί να οδηγήσουν στην εμφάνιση μίας αδυσώπητης δύναμης, ακόμη και στην κορυφή (για παράδειγμα ο S&P 500 το Σεπτέμβριο του 2000 και τον Οκτώβριο του 2007,). Τα πιο «σκληρά» προφίλ απόδοσης / κινδύνου επέμειναν για αρκετούς μήνες χωρίς διόρθωση στην αγορά. Αν τα εσωτερικά στην αγορά και τα spreads δανεισμού βελτιωθούν, οι ανησυχίες θα μετριαστούν. Ανεξάρτητα, είναι πιθανόν ο S&P 500 να αντιμετωπίσει επίπεδες αποδόσεις ή ζημίες κατά την επόμενη δεκαετία, και θα εξακολουθούν να υπάρχουν ανησυχίες για τις αυξανόμενες οικονομικές στρεβλώσεις λόγω των αναζητήσεων αποδόσεων σε λάθος επενδύσεις, όπως συνέβαινε και ακριβώς πριν την παγκόσμια οικονομική κρίση.