Οι μακροοικονομικές επιδόσεις σε όλη την περιοχή της Ασίας συνεχίζουν να εξελίσσονται, καταρρίπτοντας κάποιες μακροχρόνιες προκαταλήψεις κατά τη διαδικασία. Η πιο δραματική αλλαγή ήταν η εισαγωγή των αναθεωρημένων εθνικών λογαριασμών της Ινδίας, η οποία άφησε την Κίνα ως την ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία της περιοχής. Σύμφωνα με τα αναθεωρημένα στοιχεία, η ινδική αύξηση του ΑΕΠ ήταν 7,5% (σε ετησιοποιημένα στοιχεία) στο 4ο τρίμηνο του 2014, πάνω από το 7,3% ρυθμό ανάπτυξη της Κίνας στο 4ο τρίμηνο του 2014, η οποία στη συνέχεια επιβραδύνθηκε περαιτέρω στο 7,0% το 1ο τρίμηνο του 2015.
Ωστόσο, αμφιβολίες και σύγχυση επικρατούν γύρω από τα «επίσημα» στοιχεία για το ΑΕΠ των δύο χωρών. Τα αναθεωρημένα στοιχεία για το ΑΕΠ της Ινδίας, τα οποία έχουν προσθέσει 2 ποσοστιαίες μονάδες στις προηγούμενες εκτιμήσεις για την αύξηση του ΑΕΠ, έχουν χαιρετιστεί με ένα κύμα σκεπτικισμού. Οι αναθεωρήσεις και η εικόνα ενός υγιούς και επιταχυνόμενου ΑΕΠ έρχεται σε αντίθεση με άλλους βασικούς δείκτες, όπως είναι η περιορισμένη πιστωτική ανάπτυξη, ο επίπεδος έως και πτωτικός όγκος των εισαγωγών και βιομηχανική παραγωγή, και οι υποτονικές πωλήσεις αυτοκινήτων. Είναι σημαντικό ότι τα εξωτερικά ελλείμματα της Ινδίας μειώνονταν ταχύτατα τη στιγμή που η οικονομία υποτίθεται ότι επιταχυνόταν. Η Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής της Reserve Bank της Ινδίας, η οποία δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο, εκφράζει τις ανησυχίες λακωνικά: "Αυτά τα στοιχεία επισκιάζουν μια ακριβή εκτίμηση της κατάστασης του επιχειρηματικού κύκλου και της ενδεδειγμένης κατεύθυνσης της νομισματικής πολιτικής. Ιδιαίτερα, καθιστούν την πρόβλεψη αδύναμη".
Η ακρίβεια των «επίσημων» στοιχείων της Κίνας για το ΑΕΠ έχει επίσης εδώ και καιρό αμφισβητηθεί, με την πιο γνωστή από τον ίδιο τον Κινέζο πρωθυπουργό Li Keqiang, ο οποίος περιέγραψε τα δεδομένα ως «τεχνητά». Ανησυχητικό είναι το γεγονός, το χάσμα μεταξύ των «επισήμων» πραγματικών εκτιμήσεων και άλλων πιο αξιόπιστων δεικτών για την ανάπτυξη φαίνεται να έχει διευρυνθεί τα τελευταία τρίμηνα. Η πραγματική αύξηση του ΑΕΠ κατά 7% είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με τις τριμηνιαίες συρρικνώσεις του ονομαστικού ΑΕΠ και της βιομηχανικής παραγωγής το 1ο τρίμηνο, με την αρνητική σε ετήσια βάση ανάπτυξη των σιδηροδρομικών μεταφορών και του όγκου των εισαγωγών, και με την κοντά σε στασιμότητα παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο αποπληθωριστής του ΑΕΠ πιέζεται για να δημιουργήσει μία πιο «πραγματική» ανάπτυξη από μια απλή αύξηση της ονομαστικής βάσης.
Ένα φωτεινό παράδειγμα αποτελούν οι Φιλιππίνες, των οποίων η 7% αύξηση του ΑΕΠ αφήνει τη χώρα επίσημα στην περιφερειακή τρίτη θέση. Η τάση αύξησης των Φιλιππίνων μπορεί να είναι τόσο υψηλή όσο 7% και ένα έχει βελτιωθεί κατά τουλάχιστον 1 ποσοστιαία μονάδα κατά την τελευταία δεκαετία, χάρη στην ισχυρή αύξηση της παραγωγικότητας. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης περιοχής, ιδιαίτερα την Κορέα, την Ταϊλάνδη, τη Σιγκαπούρη και την Ινδονησία. Αν οι κεφαλαιουχικές δαπάνες αυξηθούν, η τάση του ρυθμού ανάπτυξης των Φιλιππίνων θα μπορούσε να ανέβει μέχρι και 8%, αφήνοντας την πιο ξεκάθαρα στην περιφερειακή ξεχωριστή θέση.
Η εξέλιξη του πληθωρισμού παρουσιάζει μια παρόμοια μικτή εικόνα, με την ισχυρή αντιπληθωριστική πίεση λόγω των χαμηλότερων τιμών του πετρελαίου και τις τιμές των τροφίμων να πιέζουν προς τα κάτω τα μετρούμενα ποσοστά, ενώ η παρουσία της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας σε πολλές οικονομίες συγκρατεί το βασικό πληθωρισμό. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο μετρούμενος πληθωρισμός είναι κάτω από το 10 ετών μέσο όρο του σε κάθε οικονομία. Στην Ταϊλάνδη, την Ταϊβάν και τη Σιγκαπούρη έχουν πρόσφατα βρεθεί σε αποπληθωρισμό τους τελευταίους μήνες. Μόνο σημαντικές αυξήσεις φόρων στον καπνό, οι οποίες έχουν προστεθεί 0,6 ποσοστιαίες μονάδες σε ετήσια βάση στον πληθωρισμό, διατηρούν τη Νότια Κορέα μακριά από το μετρούμενο αποπληθωρισμό, για πρώτη φορά μετά την κρίση στην Ασία. Η αργή ανάπτυξη και η απειλή του χαμηλού πληθωρισμού τα οποία είναι ενσωματωμένα στις προσδοκίες για τον πληθωρισμό διατηρούν την προοπτική της περαιτέρω χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής στο τραπέζι τόσο στην Ταϊλάνδη και στη Νότια Κορέα.
