Από εκεί και πέρα, υπάρχει το απόλυτο στέγνωμα, δεκάδες μετοχές κάνουν ελάχιστους όγκους, ενώ επίσης δεκάδες δεν ανοίγουν καν στο ταμπλό!

Όπως γίνεται αντιληπτό, σε μια αγορά 210 μετοχών, το «στέγνωμα» του τζίρου δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο δομικό πρόβλημα, καθιστώντας τη στρέβλωση ακόμη μεγαλύτερη. Σχεδόν το 1/3 των μετοχών του ταμπλό δεν ανοίγει, ενώ μόνο το ήμισυ των μετοχών κάνει κάποια κίνηση, μέσα στην ημέρα.

Στη χθεσινή συνεδρίαση π.χ., 46 μετοχές ενισχύθηκαν έναντι 53 που έκλεισαν με πτώση, ήτοι σύνολο 99, ενώ 22 τίτλοι (εξ όσων έκαναν κίνηση ενδοσυνεδριακά) έκλεισαν αμετάβλητοι! Οι υπόλοιπες περίπου 80-90 μετοχές, απλώς δεν άνοιξαν στο ταμπλό του Χ.Α.

Ασφαλώς αυτό είναι ένα δομικό και χρόνιο πρόβλημα του ελληνικού χρηματιστηρίου, που έχει ρίζες μακρύτερες, προερχόμενο από την... δαιμονοποίηση της μικρής κεφαλαιοποίησης μετά τη φούσκα του '99! Τότε και τα επόμενα χρόνια, στηλιτεύτηκε η μικρή κεφαλαιοποίηση συλλήβδην, ενώ σταδιακά οι ξένοι πήραν την πρωτοβουλία των κινήσεων, κλειδώνοντας τη ρευστότητα αποκλειστικά στις μετοχές του Large Cap.

Έτσι, φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση, να έχουμε ένα χρηματιστήριο που ουσιαστικά είναι μόνο ο FTSE 25 και οι υπόλοιποι ως… τσόντα, ως… ρετάλια! Τίποτα πιο άδικο για τις εξαιρετικές περιπτώσεις εταιρειών και μετοχών που υπάρχουν στο μικρομεσαίο χώρο…