Πρόκειται για πιστοποίηση ότι το Χρηματιστήριο έχει εγγενείς λόγους που μένει στο περιθώριο, όπως η εγχώρια πολιτικοοικονομική κατάσταση, τα δημοσιονομικά, καθώς και η κρίση με την Τουρκία.
Ο Μάρτιος έφυγε με σημαντικές απώλειες τόσο σε επίπεδο δεικτών όσο και μετοχών, ενώ εντυπωσιακή ήταν η χθεσινή – ερήμην πτώση – με το Χρηματιστήριο να χάνει 1,30%, σε μια ημέρα που οι ευρωπαϊκοί αλλά και οι αμερικανικοί δείκτες αντέδρασαν.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Μάρτιος είχε 15 πτωτικές συνεδριάσεις και μόλις έξι ανοδικές, με το Γενικό Δείκτη να σημειώνει πτώση 6,6%, ενώ ο τραπεζικός δείκτης υποχώρησε κατά 14,12%!
Βεβαίως, διεθνώς οι αγορές το μήνα Μάρτιο δέχτηκαν ισχυρούς κλυδωνισμούς, με τους αμερικανικούς δείκτες να κάνουν ρεκόρ ημερήσιας πτώσης δεκάδων ετών, ενώ γενικώς το κλίμα ήταν διαταραγμένο.
Πέραν του εμπορικού πολέμου και των δασμών του Αμερικανού προέδρου, οι πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης και η «παραγωγή» φθηνού χρήματος που ξεχείλωσαν το σύστημα σε πρωτοφανή βαθμό, αλλάζουν, με τη FED πρόσφατα να ανεβάζει τα επιτόκια.
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, οι μικρές, περιφερειακές αγορές όπως το Χρηματιστήριο Αθηνών την… πλήρωσαν με το παραπάνω, αν και η δική μας αγορά έχει (και) τους δικούς της, κυρίαρχους λόγους να υποχωρεί.
Κύριο χαρακτηριστικό των συνεδριάσεων του μήνα ήταν η σημαντική μείωση της αξίας συναλλαγών, που πιστοποιεί ότι τα ισχυρά χαρτοφυλάκια έχουν ανακόψει τις πρωτοβουλίες τους.
Και όλα αυτά, σ’ έναν μήνα που δεν έλειψαν οι θετικές ειδήσεις, ούτε η κινητικότητα.
Έλαβαν χώρα πολλαπλά πακέτα, ολοκληρώθηκε η πώληση του 5% του ΟΤΕ, έγινε το μεγάλο placement για το 14% των μετοχών της Autohellas, υπήρξε η έγκριση της δόσης από το ESM, ανακοινώθηκαν εξαιρετικά αποτελέσματα, ενώ το μεγάλο ομόλογο της ΓΕΚ Τέρνα υπερκαλύφθηκε πάνω από δύο φορές!
To πρόβλημα της ελληνικής αγοράς δεν είναι πρόβλημα αποτιμήσεων ή ελκυστικότητας μετοχών, αλλά πρωτίστως εμφορείται από την πολιτική κατάσταση, τη γενικευμένη θολούρα σε σχέση με την πραγματική κατάσταση των τραπεζών, αλλά και την ανησυχία για το τι θα γίνει την επόμενη της λήξης του μνημονιακού προγράμματος.
Παράλληλα, πολύ έντονη είναι η γεωστρατηγική ανησυχία που έχει ενσκήψει λόγω της κρίσης με την Τουρκία, με το φόβο ενός «ατυχήματος» να επικρέμεται διαρκώς πάνω από τη χώρα, κάτι που ασφαλώς δεν ευνοεί την αύξηση του επενδυτικού ρίσκου.