Από τη μια πλευρά ακούω τους νέους στα ΜΜΕ, να λένε (αυτοί είναι που κατά κύριο λόγο εργάζονται ανασφάλιστοι), «τι να κάνουμε, δεν τολμάμε να  αναφερθούμε στο θέμα ασφάλισης στους επιχειρηματίες των καφέ – μπαρ, ρεστοράν κλπ, διότι δεν θα μας προσλάβουν». Αν και πιστεύω ότι έχουν δίκιο (αναγνωρίζοντας ότι η ανάγκη που έχουν για να βρουν μια δουλειά, τους αναγκάζει να πέφτουν θύματα εκβιασμού). Ωστόσο, πιστεύω, ότι αν επιμείνουν, αρνηθούν και πολύ περισσότερο καταγγείλουν την επιχείρηση που τους ζητά να εργαστούν υπό αυτό, το δουλεμπορικό καθεστώς, τότε, ίσως, όσοι επιχειρηματίες ασκούν τέτοιες παράνομες πρακτικές, να αποθαρρυνθούν και να εγκαταλείψουν την ιδέα.

Από την άλλη, έχουμε το κράτος, το οποίο μοιάζει ανίκανο να ελέγξει όλες τις επιχειρήσεις (και πως άλλωστε, δεν είναι δυνατόν να απασχολεί έναν ελεγκτή για κάθε επιχείρηση εστίασης, χρειάζεται συνείδηση, νομιμοφροσύνη και επίδειξη υπευθυνότητας από τους επιχειρηματίες).

Το θέμα, όμως, δεν είναι να διαπιστώνουμε την παραβατικότητα, και τι έγινε, Είναι, ποιες κυρώσεις επιβάλλονται σ αυτές; Και αν είναι ικανές να τις συνετίσουν ή όχι. Μήπως υπάρχουν κι εδώ παράθυρα στο νόμο που βοηθούν να ξεφεύγουν οι επιχειρήσεις που απασχολούν ανασφάλιστους εργαζόμενους;

Δεν είναι δυνατόν σήμερα, να φτάνουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί να απειλούν με κατασχέσεις της κινητής και ακίνητης περιουσίας των νόμιμων και υπεύθυνων  επιχειρηματιών, οι οποίοι δηλώνουν τους εργαζόμενους που απασχολούν και, που λόγω έλλειψης ρευστότητας, δεν μπορούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Ενώ, την ίδια στιγμή, υπάρχουν συνάδελφοι τους, οι οποίοι γράφουν τους νόμους στα παλιά τους «παπούτσια» και πίνουν στην υγεία των «κορόιδων».

Η μαύρη εργασία ή το δουλεμπόριο, είναι ανήθικο, και ζημιογόνο  για  την ελληνική οικονομία, ενώ ταυτόχρονα, είναι και άδικο για τους νέους, οι όποιοι εκ των πραγμάτων πέφτουν θύματα εκβιασμού επιτήδειων, αφού δεν έχουν την πολυτέλεια επιλογής εργασίας στο αντικείμενο που σπούδασαν. Με αποτέλεσμα, να  χαραμίζουν τα νιάτα τους δουλεύοντας σε δουλειές του ποδαριού, με απάνθρωπα ωράρια σαν σκλάβοι, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοπρέπειά τους.

Τέλος, δεν χρειάζεται να τονίσουμε τις ασύλληπτες οικονομικές συνέπειες που έχει η ανασφάλιστη - μαύρη εργασία στα ταμεία των ασφαλιστικών οργανισμών και τις υποχρεώσεις τους προς τους ασφαλιζόμενους.