Σε αυτό το πλαίσιο, βλέπουν το φως της δημοσιότητας ολοένα και περισσότερες πληροφορίες με εμπλεκόμενους στις υποθέσεις αυτές που όμως διάγουν βίο πλουσιοπάροχο. Το ερώτημα που προκύπτει, στο φόντο και της υπόθεσης Σκλαβούνη - UBS, αφορά την πηγή του πλούτου που τροφοδοτεί τον όποιο τρυφηλό βίο.

Άλλωστε είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι τα δάνεια, ενίοτε θαλασσοδάνεια, δεν χρησιμοποιήθηκαν για επενδύσεις πολλών επιχειρήσεων στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται ότι στάλθηκαν στο εξωτερικό. Πιο πρόσφατο είναι το παράδειγμα ενός εγγράφου που αποκαλύπτει ότι €104 εκατ. από ομολογιακό δάνειο των Καρφούρ κατέληξαν σε «επένδυση» των Μαρινόπουλων στο Γιβραλτάρ. Η απάντηση της εταιρίας κάνει λόγο για υποχρεώσεις της εταιρείας Μαρινόπουλος προς το Group Carrefour στο πλαίσιο αποχώρησης της Carrefour από την Ελληνική αγορά το 2012.

Η κυβέρνηση όμως και ιδίως το υπουργείο Οικονομικών πρέπει άμεσα να πάρει μέτρα και να ρίξει φως στην υπόθεση αλλά και σε άλλες αντίστοιχες όπου ορισμένοι φόρτωναν υγιείς επιχειρήσεις με δάνεια, τα οποία έφταναν τελικά μόνον στην τσέπη τους, με αποτέλεσμα να μπαίνουν λουκέτα και εκείνοι να συνεχίζουν τη ζωή τους σε βάρος των εργαζομένων τους. Η αγορά βοά από τέτοια παραδείγματα σε διάφορους κρίσιμους κλάδους της οικονομίας, μεταξύ αυτών των ασφαλίσεων, στον οποίο ενδεχόμενα ναυάγια είναι σε θέση να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλο το εύρος της οικονομίας.

Ωστόσο, ενώ θα έπρεπε να δραστηριοποιούνται μόνο υγιείς επιχειρήσεις, επιχειρηματίες «περιορισμένης ευθύνης», μεταξύ αυτών και ο γνωστός μεγαλοασφαλιστής Γιώργος Κούμπας, απειλούν την εύρυθμη λειτουργία ολόκληρης της οικονομίας. Οι έλεγχοι πρέπει να είναι εξονυχιστικοί.