Η ΕΒΖ είναι πλέον μη ανταγωνιστική εταιρεία, καθώς για πολλά χρόνια λειτουργούσε ως «μακρύ χέρι» της εκάστοτε κυβέρνησης για την εξυπηρέτηση κομματικής πελατείας.

Είναι ενδεικτικό ότι, ενώ το κόστος παραγωγής ζάχαρης ανέρχεται στα 700 ευρώ ανά τόνο, η ΕΒΖ πωλεί στα 400 ευρώ άνα τόνο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι τα γαλλικά ζαχαρουργεία για την αγορά και μεταφορά των τεύτλων πληρώνουν 22 λεπτά το κιλό, η ΕΒΖ πληρώνει 35 λεπτά το κιλό.

Επίσης, αρκετές φορές στο παρελθόν πωλήθηκαν ποσότητες ζάχαρης χωρίς εγγυήσεις και χωρίς να εισπραχθούν τα χρήματα, με αποτέλεσμα να παραπέμπονται σε δίκη τρεις πρώην πρόεδροι και τρεις διευθύνοντες σύμβουλοι στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.

Το μισθολογικό κόστος

Παράλληλα, η εταιρεία έχει υψηλό μισθολογικό κόστος, αφού συντηρεί μεγάλο αριθμό εργαζομένων με υψηλές αμοιβές.

Ειδικότερα, ο μέσος ετήσιος μισθός στην επιχείρηση φθάνει τις 48.000 ευρώ. Στην εταιρεία εργάζονται 200 μόνιμοι υπάλληλοι, για πραγματική δουλειά 17 ημερών τον χρόνο, όσο διαρκεί η καμπάνια της ζάχαρης, ενώ προσλαμβάνονται άλλοι 800 εποχικοί την περίοδο της καμπάνιας, εκ των οποίων οι 40 είναι οι αγγελιοφόροι (καθορίζουν σε πόσες εκτάσεις θα πρέπει να σπείρουν τεύτλα οι παραγωγοί).

Οταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ, το 2015, τα προβλήματα για την ΕΒΖ είχαν διογκωθεί -είχαν κλείσει και τα ζαχαρουργεία σε Ορεστιάδα και Σέρρες-, αλλά δεν ελήφθη κανένα μέτρο συγκράτησης του κόστους. 

Τα λεφτά τελείωσαν και η Πειραιώς ως βασικός πιστωτής επέβαλε σκληρό μνημόνιο, για να αναδιαρθρώσει τα δάνεια και να χρηματοδοτήσει την πτωχευμένη εταιρεία.

Η κυβέρνηση χρειάστηκε να αλλάξει μέχρι σήμερα τέσσερις διοικήσεις, γιατί τα κομματικά στελέχη που είχαν διοριστεί δεν μπορούσαν να «υπηρετήσουν» το πρόγραμμα και η εταιρεία, αντί να βγάζει από πάνω της βαρίδια, φορτωνόταν και άλλα.

Μάλιστα, τέως πρόεδρος της ΕΒΖ, πριν αποχωρήσει, είχε προλάβει να κάνει και ένα σέρβις στο προσωπικό αυτοκίνητό του, καταθέτοντας τα τιμολόγια στο λογιστήριο της εταιρείας.

Ανέστης Ντόκας