Στο φόντο αυτό η διοίκηση της ΕΣΕΕΕ δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη βελτιωτικών παρεμβάσεων στο πλαίσιο του μηχανισμού για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό. Μάλιστα σχετικό υπόμνημα κατατέθηκε στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπ. Οικονομίας Γιάννης Δραγασάκη την περασμένη Πέμπτη σε σχετική συνάντηση.

«Η διαμόρφωση ενός ευρύτερου πλαισίου ρύθμισης και ένταξης του συνόλου των ληξιπρόθεσμων οφειλών επιχειρήσεων και ελ. επαγγελματιών προς το Δημόσιο, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, τις Τράπεζες και τους Προμηθευτές αποτελούσε, στη διάρκεια των τελευταίων ετών, ένα πάγιο και διαρκές αίτημα της ΕΣΕΕ» αναφέρεται σχετικά από τη Συνομοσπονδία.

Μάλιστα, η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας συμμετέχοντας ενεργά στη διαβούλευση επί του επικείμενου Νομοσχεδίου, είχε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, η ουσία των οποίων μπορεί συνοπτικά να αποδοθεί ως εξής:

• Θέσπιση ημιαυματοποιημένων κριτηρίων για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τα οποία θα είναι περισσότερο ευέλικτα, αξιολογώντας ταυτόχρονα τα ποιοτικά στοιχεία/μεταβλητες της επιχείρησης, το επιχειρηματικό της σχέδιο (Business Plan) και τις προοπτικές ανάπτυξής της (καλή συναλλακτική συμπεριφορά και ιστορική διαδρομή της επιχείρησης, έμφαση στη διατήρηση των θέσεων εργασίας και όχι στην κερδοφορία.
• Η ισχύς του Νόμου θα πρέπει να έχει διευρυμένη διάρκεια (επέκταση ισχύος του και μετά τις 31/12/2018).
• Δυνατότητα ρύθμισης οφειλών από το 2009 και μετά, στη διάρκεια δηλαδή της οικονομικής κρίσης. Παράλληλα, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η μέχρι το προαναφερθέν χρονικό διάστημα εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων της εκάστοτε επιχείρησης, υπό το πρίσμα των δυσμενών επιπτώσεων της ύφεσης και του μειωμένου κύκλου εργασιών.
• Να απαλλάσσεται η οφειλή από καταχρηστικές ή υπερβολικές χρεώσεις με τις οποίες έχει επιβαρυνθεί.
• Να προτάσσεται η βιωσιμότητα της επιχείρησης έναντι του χρόνου εξόφλησης της οφειλής, γεγονός που ισοδυναμεί με τη δυνατότητα αναπροσαρμογής (προς τα κάτω)  του αρχικώς προβλεπόμενου ύψους των δόσεων.
• Ο περιορισμός του γραφειοκρατικού κόστους, η διευθέτηση των εκκρεμών δικαστικών υποθέσεων και η οριστική και σαφής ρύθμιση μίας σειράς θεμάτων όπως η νομική κάλυψη των τραπεζικών στελεχών και των δημοσίων υπαλλήλων.
• Διευκόλυνση των υπερχρεωμένων πολύ μικρών επιχειρήσεων, οι ιδιοκτήτες των οποίων επιθυμούν το τερματισμό της λειτουργίας τους (κυρίως λόγω συνταξιοδότησης).

Όπως επισημαίνει η ΕΣΕΕ «η όχι και τόσο ικανοποιητική πορεία υποβολής οριστικών αιτήσεων στον Εξωδικαστικό Μηχανισμό, δεν ξεπερνούν τις 765, στους περίπου εννέα μήνες ενεργοποίησης της ηλεκτρονικής πλατφόρμας (3/8/2017 - 5/4/2018), καταδεικνύει την ανάγκη σημαντικών βελτιώσεων που πρέπει να λάβουν χώρα.  Η ελαστικοποίηση των οριζόμενων αυστηρών κριτηρίων αποκλείει από τις ευεργετικές ρυθμίσεις τη μεγάλη πλειοψηφία των ενδιαφερομένων, καθώς η πρόβλεψη ύπαρξης μίας τουλάχιστον κερδοφόρας χρήσης και η θέσπιση αυτοματοποιημένων μόνο κριτηρίων, υποβιβάζοντας τη σημασία του επιχειρηματικού σχεδίου (Business Plan), δε λαμβάνουν υπόψη τους την πραγματική κατάσταση της Αγοράς.

Η εφαρμογή λύσεων οριζόντιου χαρακτήρα ευνοεί τους οικονομικά ισχυρότερους, οι οποίοι αποτελούν τη μειοψηφία, ενώ αφήνουν εκτός τη συντριπτική πλειοψηφία των δυνητικά δικαιούχων. Προς αυτή την κατεύθυνση, μία δίκαιη και ρεαλιστική συνολική λύση στα προβλήματα των επιχειρήσεων πρέπει να λαμβάνει υπόψη της την οικονομική πραγματικότητα, η οποία διαφοροποιείται αναλόγως του μεγέθους των επιχειρήσεων.»

Τα σημεία παρέμβασης

Σημεία στα οποία απαιτείται άμεση βελτίωση όχι μόνο των προβλεπομένων από το Νόμο διατάξεων αλλά κυρίως του τρόπου και της διαδικασίας εφαρμογής του, συνοψίζονται:

• Στην απλοποίηση των ζητουμένων στοιχείων που πρέπει να συμπληρωθούν από τους δανειολήπτες στην ηλεκτρονική πλατφόρμα. Με τον υφιστάμενο τρόπο είναι πρακτικά αδύνατον για την μικρή επιχείρηση να ολοκληρώσει την αίτηση χωρίς εξωτερική εξειδικευμένη βοήθεια, μίας διαδικασίας που συνεπάγεται υψηλό κόστος, ενώ η υποβολή μέρους  των απαιτούμενων δικαιολογητικών θα μπορούσε να γίνεται στη διάρκεια της διαδικασίας και όχι υποχρεωτικά στην αρχή με την υποβολή της αίτησης.
• Σε πληθώρα γραφειοκρατικών προβλημάτων που αποδίδονται στη δυσκολία χειρισμού της πλατφόρμας και της ανταλλαγής των δεδομένων μεταξύ των μερών, τα οποία σε αρκετές των περιπτώσεων είναι εσφαλμένα (Τειρεσίας, ΚΕΑΟ, ΑΑΔΕ, τράπεζες κ.α.)
• Στην εξέταση και πρακτική εφαρμογή θεμάτων που προβλέπονται μεν από τον Νόμο αλλά δεν έχουν εφαρμοστεί στην ηλεκτρονική πλατφόρμα. Προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί (λόγω του μεγάλου αριθμού των περιπτώσεων) στα ακόλουθα:
• Αναγνώριση και συνάθροιση στη ρύθμιση των οφειλών των φυσικών προσώπων που ενέχονται στις επιχειρηματικές οφειλές είτε ως εγγυητές είτε ως συνοφειλέτες. Στην πλειοψηφία των προσωπικών επιχειρήσεων (ΟΕ, ΕΕ, Μονοπρ. ΕΠΕ κλπ) τα επιχειρηματικά τους δάνεια τα έχουν εγγυηθεί οι φορείς και μέλη των οικογενειών τους. Η ρύθμιση λοιπόν των στεγαστικών, για παράδειγμα, δανείων των εγγυητών αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για τη βιωσιμότητα της ρύθμισης των επιχειρηματικών δανείων. Άλλωστε κατά τη συνήθη τραπεζική πρακτική, μία τράπεζα θα λάμβανε οπωσδήποτε μέτρα για τη συνολική δανειακή επιβάρυνση όλων των ενεχομένων στην επιχειρηματική δανειοδότηση.
• Αναγνώριση και συνάθροιση στη ρύθμιση των οφειλών των συνδεδεμένων με την υποβάλλουσα την αίτηση επιχείρηση άλλων επιχειρήσεων. Ενώ το συγκεκριμένο προβλέπεται από τον Νόμο, δεν έχει υλοποιηθεί στην ηλεκτρονική πλατφόρμα με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων που έχουν ήδη υποβάλει ή βρίσκονται στο στάδιο υποβολής της αίτησης, να μην μπορούν να προχωρήσουν καθώς - αυτονόητα - το επιχειρηματικό σχέδιο που έχει εκπονηθεί εξετάζει τη βιωσιμότητα όλων των συνδεδεμένων επιχειρήσεων. Αποτελεί άλλωστε συνήθη τραπεζική πρακτική να συνεξετάζονται οι οφειλές των συνεργαζομένων και συνδεδεμένων επιχειρήσεων σε κάθε περίπτωση δανειοδότησης ή ρύθμισης.

Γιώργος Αλεξάκης